عنوان مقاله :
بررسي ارتباط بين فعاليت بدني و خطر بروز بيماري مزمن كليه در شركت كنندگان مطالعه قند و ليپيد تهران
عنوان به زبان ديگر :
Association between Physical Activity and Incidence of Chronic Kidney Disease in Participants of Tehran Lipid and Glucose Study
پديد آورندگان :
محمودي، بهناز دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران , اصغري، گلاله دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران , يوزباشيان، عماد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران , ميرميران، پروين دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران , عزيزي، فريدون دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران
كليدواژه :
فعاليت بدني , بيماري مزمن كليه , معادل متابوليكي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: مطالعات در زمينه ارتباط بين فعاليت بدني با بروز بيماري مزمن كليوي (CKD) نتايج متناقصي گزارش كردهاند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط فعاليت بدني با بروز بيماري مزمن كليوي در زنان و مردان در يك مطالعه مبتني بر جمعيت است.
مواد و روشها: در مطالعه آينده نگر حاضر، 4226 شركتكننده (1872 مرد و 2354 زن) بدون CKD در قالب مطالعه قند و ليپيد تهران به مدت 6 سال از فاز3 (1386-1384) تا فاز 5 (1394-1391) پيگيري شدند. اطلاعات پايه فعاليت بدني براي اندازهگيري معادل متابوليكي (MET) بر حسب ساعت در هفته مورد بررسي قرار گرفت. تخمين فيلتراسيون گلومرولي با استفاده از معادله اصلاح رژيم غذايي در بيماريهاي كليوي(MDRD) محاسبه وCKD به صورت
eGFR < 60 ml/min/1.73 m2 تعريف شد. براي بيان ارتباط بين بروز CKD با طبقهبنديهاي معادل متابوليكي، شانس خطر و 95 درصد فاصله اطمينان با استفاده از رگرسيون لجستيك محاسبه شد.
يافتهها: ميانگين MET در مردان و زنان به ترتيب 913 و 683 دقيقه در هفته و بروز CKDبه ترتيب برابر 10/7 و 15/4 درصد بود.پس از تعديل عوامل مخدوشكننده، در مردان با فعاليت بدني سنگينتر نسبت به مردان با فعاليت بدني سبك تر شانس بروز CKDبه ميزان 30 درصد (فاصله اطمينان 95 درصد: 0/95-0/51) كاهش يافته بود(0/012=P). هيچ رابطه معنيداري بين سطوح مختلف فعاليت بدني و بروز CKD در زنان ملاحظه نشد(0/059=P).
استنتاج: فعاليت بدني بيشتر با خطر بروز كمتر بيماري مزمن كليوي بين مردان پس از 6 سال پيگيري در ارتباط است
چكيده لاتين :
Background and purpose: There is controversy over the association between habitual physical
activity and incidence of chronic kidney disease (CKD). The aim of this research was to investigate the
association between physical activity and incidence of CKD in a population-based cohort study.
Materials and methods: In Tehran Lipid and Glucose Study (TLGS) a prospective
investigation was performed in 4226 individuals (1872 males and 2354 females) with no known CKD
who were followed-up for six years (from phase 3 (2005-2007) to phase 5 (2012-2015). Baseline physical
activity was accessed, and the metabolic equivalent of task (MET) hours per week was calculated.
Glomerular filtration estimation (eGFR) was done using Modification of Diet in Renal Disease (MDRD) and
CKD was determined as eGFR <60 ml/min/1.73 m2. Logistic regression was used to evaluate the association
between CKD and MET categories by reporting odds ratio (OR) and 95% confidence intervals (95%CI).
Results: The average MET values in males and females were 913 and 638 min/week,
respectively. The incidence of CKD was 10.7% in men and 15.4% in women. After adjusting for potential
confounders, men with high physical activity had a 30% (95% CI: 0.51-0.95) lower risk of incident of
CKD than those with light physical activity (P=0.012). There was no significant association between
levels of physical activity and CKD in women (P=0.059).
Conclusion: In this study, higher physical activity levels were associated with lower risk of
CKD among men.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران