پديد آورندگان :
فروتني، زهرا دانشگاه پيام نور - گروه مديريت دولتي، تهران , آذر، عادل دانشگاه تربيت مدرس - گروه مديريت صنعتي، تهران , احمدي، علي اكبر دانشگاه پيام نور - گروه مديريت دولتي، تهران , مباركي، حسين دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده توانبخشي - گروه مديريت توانبخشي , عسكري نژاد، منيره دانشگاه پيام نور - گروه مديريت دولتي، تهران
چكيده فارسي :
مقدمه: پيشرفت شتابنده‌اي كه درحوزه علم و فناوري در بهداشت و درمان صورت مي‌پذيرد سبب مي‌شود كه پرستاران بصورت مداوم مهارت‌هاي خويش را به روزكرده و افزايش دهند. ازآنجا كه انگيزش عامل موثري در رفتار شغلي مي‌باشد، بديهي است كه تشخيص عوامل مؤثر بر آن مي‌تواند در بروز رفتارهاي خود توسعه‌اي پرستاران مفيد و اقع شود.
هدف: هدف اين پژوهش شناسايي رابطه انگيزش شغلي و عوامل مؤثر برآن، با رفتار خود توسعه‌اي پرستاران بوده است.
مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر، مطالعه‌اي توصيفي پيمايشي بوده است كه (949 نفر) از پرستاران بيمارستان‌هاي شهر تهران در سال 1391 در آن شركت نمودند. نمونه‌گيري به صورت نمونه‌گيري طبقه‌بندي با تخصيص متناسب صورت گرفت و حجم نمونه با استفاده از روش مورگان بدست آمد. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي استاندارد انگيزش شغلي (لندن 1983)، رفتار خودتوسعه‌اي (ايكس يو 2007)، نياز به موفقيت (ويليامز و هارتز 2009) و خودكارآمدي، حمايت سازماني و حمايت سرپرست (مايورر و همكاران 2003) استفاده گرديد. ضريب پايايي پرسشنامه ها بين (70% تا 80%) بدست آمد.
يافته‌ها: نياز به موفقيت (47/2=t ،24/0=β)، خودكارآمدي (22/2 =t ،11/0=β)، حمايت سازمان (31/2 =t، 19/0=β) و حمايت سرپرست (97/1=t ،10/0=β) با انگيزش شغلي رابطه معناداري داشتند. در حالي كه ميان خودكارآمدي (26/3=t، 31/0=β)، انگيزش شغلي (89/3 =t ، 64/0=β) و حمايت سرپرست (03/3 =t ، 26/0=β) با رفتار خود توسعه‌اي پرستاران رابطه مثبت وجود داشت اما نياز به موفقيت (74/1=t، 15/0=β) و حمايت سازمان (64/0 =t، 05/0=β) رابطه معناداري با رفتار خود توسعه‌اي نداشتند (05/0< p). همچنين 44 درصد از تغييرات رفتار خود توسعه‌اي پرستاران با متغيرهاي ديگر مدل شامل خودكارآمدي، حمايت سازمان و سرپرست تبيين شد. در نهايت، آزمون برازش مدل نيز نشان داد كه مدل نهائي حاصل از تحقيق، مدلي مطلوب و قابل پذيرش مي‌باشد. نتيجه‌گيري: خودكارآمدي، حمايت سرپرست و انگيزش شغلي منجر به ارتقاي رفتار خودتوسعه‌اي پرستاران مي شوند ضمن آن كه ميل به موفقيت، خودكارآمدي، حمايت سازمان و حمايت سرپرست انگيزه لازم جهت خودتوسعه‌اي را فراهم مي‌آورند. به نظر مي‌رسد مديران و سرپرستاران با فراهم نمودن زمان، اطلاعات، همراهي و تشويق، ارائه بازخورد، منابع و پاداش مي‌توانند نقش حياتي در يادگيري و توسعه پرستاران بازي كنند.
چكيده لاتين :
Introduction: Because of technology in health and treatment domain is changing rapidly so, it is resulted that nurses increase and update their skills, continually. Since, one of the effective factors in job behavior is motivation it is obvious that reorganization effective factors on motivation would be useful for nurses’ self – development behaviors.
Aim: The aim of this study was assessing the relationship between the nurses’ self – development behavior, job motivation and factors
influencing on their motivation.
Method: This study was a descriptive-survey which (949)
nurses who worked in hospitals in Tehran city were selected
randomly in (2012). Cluster sampling was used with proportional
allocation and Morgan method used for sample size estimating. For data
gathering standards questioners were used job motivation (London 1983),
self-development behavior (Xu 2007), need for achievement (Williams &Hurtz 2009), self–efficacy, organizational and supervisor support (Maurer & et.,al 2003).Their reliability were between (70%-80%). Data was analyzed by use of Path-Analyze through Lisrel 8.5 software.
Results: There is a positive and direct relationship between the job motivation and factors such as need for achievement (β=0.24,t=2.47), self–efficacy (β=0.11,t=2.22), organizational support (β=0.19,t=2.31) and supervisory support (β=0.10,t=1.97). Moreover, there is a
direct relationship between the nurses’ self–development behavior and
factors self–efficacy(β=0.31,t=3.26), job motivation (β=0.64,t=3.89) and supervisor support (β=0.26,t=3.03). But there is no significant
relationship (p>0.05) between their self–development behavior and
factors need for achievement (β=0.15 , t=1.74) and organizational
support (β=0.05,t=0.64). Also, 44% changes in self development
define with self efficacy ,organizational and supervisor supports. So, the model had fitness.
Conclusion: Self-efficacy, job motivation and supervisor support leads to improve nurses self-development behavior while need to
chievement, self-efficacy,organizational support and supervisor support to provide motivation for self-development.managers and supervisors seem to provide the time, information, support,feedback, resources and rewards can play avital role in nurses learning and development.
