مقايسه اثربخشي طرحواره‌درماني گروهي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد گروهي بر علايم اختلال شخصيت مرزي مبتلايان به سوء مصرف مواد مخدر

مقدمه: اختلالات شخصيت يكي از مهم‌ترين عوامل گرايش به سوء مصرف مواد است كه براي درمان افراد معتاد بسيار مهم است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي روان‌درماني گروهي مبتني بر طرحواره‌درماني گروهي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر علايم اختلال شخصيت مرزي مبتلايان به سوء مصرف مواد مخدر انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه نيمه آزمايشي با گروه‌هاي پيش‌آزمون پس‌آزمون، پيگيري و كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه معتادان مقيم در دو كمپ ترك اعتياد شهر گنبدكاووس، ايران در نيمه اول سال 1397 بود كه از ميان آن‌ها نمونه‌اي به حجم 30 نفر به شيوه در دسترس انتخاب شد كه به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل تقسيم شدند. ابزار گردآوردي داده‌ها پرسشنامه باليني چند محوري ميلون 3 بود. گروه آزمايش اول، مداخله طرحواره‌درماني و گروه آزمايش دوم، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را در 12 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت كردند و گروه كنترل هيچ نوع مداخله‌اي دريافت نكردند. آزمون پيگيري نيز پس از گذشت يك ماه از پس‌آزمون صورت گرفت. يافته‌ها: داده‌ها نشان داد كه هر دو مداخله درماني در كاهش علايم اختلال شخصيت مرزي مؤثر واقع شدند در حالي كه گروه كنترل تغيير معني‌داري نداشت. همچنين بين اثربخشي طرحواره‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در پايان درمان و پس از پيگيري يك‌ ماهه تفاوت معني‌داري وجود داشت. طرحواره‌درماني در كاهش علايم اختلال شخصيت مرزي در مقايسه با گروه‌هاي ديگر مؤثرتر بود. نتيجه‌گيري:‌ نتايج اين مطالعه مي‌تواند الهام‌بخش متخصصان حوزه ترك اعتياد در استفاده از روش‌هاي روان‌درماني مذكور در درمان اختلال شخصيت مرزي افراد داراي سوء مصرف مواد و بهبود توانمندي روانشناختي آن‌ها در ترك موفق و پيشگيري از عود آن‌ها باشد.