حداكثر خشكسالي محتمل مبنايي براي تخمين و حفظ ذخاير استراتژيك آب زيرزميني

SEtsrtaimteagtiico Gn raonudn dCwoantesre rRveastoiounr coesf BDarsoeudg hot n( PMD

فشار بر اكوسيستم و كاهش سطح رفاه و معيشت در اجتماعات بشري از مهمترين آثار بلاي خشكسالي بوده، كه در صورت افزايش شدت و دوام اين واقعه، مي تواند به يكي از فاجعه بارترين بلاياي طبيعي تبديل گردد. لذا در كشورهاي مختلف براي مقابله با شرايط تنش آبي از جمله «خشكسالي هاي شديد و طولاني مدت» سياست هاي متفاوتي «متناسب با اقليم» خود دارند، اما تقريباً در تمام آنها، آبهاي زيرزميني به دليل اطمينان پذيري بالا به عنوان ذخيره استراتژيك براي شرايط تنش آبي شناخته مي شود. ذخيره استراتژيك آب زيرزميني به حجمي از آب زيرزميني شيرين گفته مي شود كه بايستي به عنوان ذخيره براي فعاليت هاي مختلف به ويژه شرب در آبخوان حفظ گردد؛ تا در صورت وقوع «خشكسالي هاي شديد و طولاني مدت» به تدريج از آن براي رفع نيازهاي بشري بهره برداري شود. عدم توجه به حفظ ذخيره استراتژيك مي تواند خسارات جبران ناپذيري را به همراه داشته و موجب تغيير مسير سرنوشت يك جامعه گردد. ذخيره استراتژيك آب زيرزميني، مهمترين پشتوانه مديريت تامين آب در شرايط تنش آبي، مخصوصاً در مناطق خشك و نيمه خشك ميباشد. متاسفانه سال‌هاست كه در ايران اين مفهوم به فراموشي سپرده شده است و اين منابع آب بي همتا در حال افت مستمر است. اين تحقيق به ضرورت بسط مفهوم حداكثر خشكسالي محتمل به عنوان مبنايي براي تعيين حداكثر برداشت از آب زيرزميني پرداخته، و حفاظت از ذخاير استراتژيك آب زيرزميني را به عنوان مهمترين عامل براي افزايش تاب آوري توسعه در اين شرايط مورد توجه قرار داده است. در نهايت پيشنهادهايي نيز براي مديريت ريسك خشكسالي براساس اين مفهوم ذكر گرديده و ضرورت تدوين برنامه جامع مديريت ريسك خشكسالي براي هر محدوده مطالعاتي در صورت وقوع خشكسالي هاي شديد و طولاني مدت مورد تاكيد قرار گرفته است.

The pressure on ecosystem and the reduction of welfare and livelihood in human communities are one of the most important effects of drought which, if the severity and duration of this event increases, could become one of the most catastrophic natural disasters. Therefore, many countries have different climate-based policies in facing water stress issue, such as severe and prolonged droughts. However in almost all of them, groundwater has been considered as a strategic resource because of its reliability in water stress situations. Strategic groundwater resource refers to the volume of fresh groundwater that should be stored in an aquifer for various activities, especially for drinking water, and also to be gradually used for human needs in some serious long-term droughts. Strategic groundwater reserve is the most important support of water supply management in water stress conditions of "severe and prolonged droughts" particularly in arid and semi-arid areas. Unfortunately for many years, the concept of balancing water resources and developing sustainability has received little attention in Iran, consequently this unique water resource is continuously declining. This study sought the necessity of developing the concept of Probable Maximum Drought (PMD) as the basis for determining the maximum withdrawal of groundwater, as the most important factor for increasing resilient development in water stress conditions by preserving strategic groundwater reserves. The lack of attention to maintaining strategic resources could bring irreparable damage and cause changes in society. Finally, this study introduces suggestions for drought risk management based on the aforementioned concept hence, it is important to develop a comprehensive program for drought risk management in the event of severe and long-term droughts for each study area.