بررسي تأثير پيگيري تلفني پرستار بر خودكارآمدي زنان مبتال به ديابت نوع 2

The Effect of Telephone Nursing Follow-up on Self-Efficacy of Females With Type 2 Diabetes Mellitus

مقدمه: ديابت يك بيماري شايع و پرهزينه مي باشد. پرستاري تلفني نه تنها در كاهش هزينه ها ، بلكه نقش موثر و غير قابل انكاري در ارائه مراقبت پرستاري و خودكارآمدي بيماران دارد. اين مطالعه با هدف تاثير پيگيري تلفني پرستار بر خودكارآمدي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 در شهر همدان انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي دو گروهي، به صورت پيش آزمون پس آزمون بر روي 109 زن مبتلا به ديابت نوع دو (55 نفر در گروه مداخله و 54 نفر در گروه شاهد) در همدان انجام گرفت. نمونه ها به صورت بلوكي تصادفي جايگشتي انتخاب شدند. اطلاعات لازم به وسيله پرسشنامه دو قسمتي شامل مشخصات دموگرافيك شامل 10 سوال، و ﻣﻘﻴﺎس ﺧﻮدﻛﺎرآﻣﺪي در ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ دﻳﺎﺑﺖ (0/93=r) مشتمل بر 19 سوال جمع آوري گرديد. ﮔﺮوه آزﻣﻮن ﺑﻪ ﻣﺪت 12 ﻫﻔﺘﻪ ﺗﺤﺖ ﻣﺪاﺧﻠﻪ پيگيري و مشاوره تلفني قرار داشتند. دادهﻫﺎي ﺑﻪدﺳﺖآﻣﺪه ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS/16 و روش هاي آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. سطح معنيداري آزمونها 5 درصد در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين نمره‌ي خودكارآمدي در گروه كنترل، قبل و بعد از پيگيري تلفني به ترتيب 37/52±117/35 و 37/33±117/53 و در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله به ترتيب 36/41±122/05 و 19/93±163/03 بود. در گروه آزمون خودكارآمدي بعد از مداخله به طور معني داري افزايش يافت (0/001>P). نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي مطالعه، مي‌توان نتيجه‌گيري كرد پيگيري تلفني پرستار در ارتقاء خودكارآمدي زنان مبتلا به ديابت مؤثر بوده است.

Introduction: Diabetes is a common and costly disease. Nursing care services are both effective in reducing costs and improving the quality of life and the relationship between patients and nurses. The aim of this research was to investigate the effect of telephone nursing follow-up on self-efficacy in females with type 2 diabetes mellitus in Hamadan. Methods: This study had a quasi-experimental, pretest, and post-test design and was conducted on 109 females with type 2 diabetes (55 patients in the intervention group and 54 in the control group), in the city of Hamedan. Samples were selected by randomized block permutation. Information required by the questionnaire was obtained through 10 questions in three sections on demographic characteristics, general health questionnaire (r = 0.9) with 28 questions on diabetes management, and Self-Efficacy Scale (r = 0.93) with 19 questions. The experimental group received telephone counseling and follow-up intervention for 12 weeks. Data was analyzed using SPSS-16, and descriptive and inferential statistics. Significance level of 5% was considered. Results: Average self-efficacy score in the control group, before and after the follow-up was 117.35 ± 37.52 and 117.53 ± 37.33 and in the experimental group these values were 122.05 ± 36.41 and 163.03 ± 9.93, respectively. In the experimental group, self-efficacy was significantly increased after the intervention (P < 0.001). Conclutions: According to our findings, it could be concluded that telephone nursing follow- up was effective in improving self-efficacy in females with diabetes.