تحليل سبك‌شناختي «الرساله الذهبيه» امام رضا(ع) در لايۀ ادبي و زباني

امروزه سبك شناسي به عنوان يكي از شيوه هاي ارزيابي متون، جايگاه خاصي در نقد ادبي دارد كه از رهگذر آن به توانايي صاحب اثر در كاربست شگردهاي هنري در بيان درونيات و انديشه هايش رهنمون مي شويم.نامه هاي امام رضا(ع) از جمله متون نثري است كه شايستۀ بررسي دقيق سبك شناسانه است؛ زيرا با وجود داشتن معاني والا، به زيورهاي لفظي آراسته و سرشار از بدايع صنعت و بلاغت است. از اين رو پژوهش پيش رو به بررسي 10 نامه از نامه‌هاي حضرت رضا(ع) پرداخته و سبك هاي ادبي و زباني آن ها را با روش توصيفي تحليلي مورد واكاوي قرار داده است. نتايج حاصل از اين پژوهش به اين شيوه است: الف. در سطح ادبي نامه ها، تشبيه بيشترين درصد را به خود اختصاص داده است و در سطح زباني نيز تكرار، بيشترين درصد را در بردارد. ب. از لحاظ تحليل نامه ها(فكري و ايدئولوژيكي)، به اين نتيجه رسيديم كه شيوۀ خطابي موجود در ابتداي نامه هاي امام رضا(ع) با مضامين نامه ها در ارتباط است؛ همچنين ويژگي بارز شروع بيشتر نامه هاي امام، استفاده از مقدمۀ مناسب و درخور حال مخاطب نامه است.