جايگاه روش تفسير علمي در روايات امام صادق(عليه السلام)

«روش تفسير علمي»، در كنار ساير روش ها همچون «تفسير قرآن به قرآن»، «تفسير قرآن به سنّت» و «تفسير عقلي» ازجمله روش هاي تفسير قرآن است كه از جايگاهي ويژه برخوردار است. روش تفسير علمي، عبارت است از روشي كه مفسّر تلاش مي كند با بهره گيري و استخدام علوم اطمينان آور تجربي به عنوان منبعي خاص، در كنار ساير منابع به فهم بهتر و بيشتر اشارات عملي آيات قرآن بپردازد؛ به گونه اي كه همه معيارها و شرايط يك تفسير صحيح رعايت شود و هيچ گونه تحميل و يا استخراجي در تفسير به وجود نيايد. با بررسي روايات تفسيريِ برجاي‌مانده از امام صادق(ع) پديدار گشت كه آن حضرت، براي «علم» عموماً و يافته هاي قطعيِ «علوم تجربي» خصوصاً جايگاهي ويژه قائل بوده و از روش تفسير علمي در كنار ساير روش هاي تفسيري، براي فهمِ بهتر و بيشتر اشارات علمي آيات قرآن بهره گيري نموده است. يافته هاي پژوهش نشان داد، گونه هاي تفسير علمي امام صادق(ع)، گستره اي متنوع دارد كه برخي از آن ها عبارت است از: حركت زمين، جاذبه عمومي در هستي، كروي بودن زمين، نقش هاي باد، زوجيت در گياهان و همه اجزاي هستي، سفارش به خوردن خوراكي هاي حلال، فلسفه تحريم برخي از خوراكي ها.