بررسي مهم‌ترين مبانيِ قرآن‌پژوهيِ مستشرقان (با تأكيد بر قرآن‌پژوهان آمريكايي)

تبيين و تحليل مباني و پيش‌فرض‌هاي قرآن‌پژوهان غيرمسلمان، به‌ويژه قرآن‌پژوهان آمريكايي، از مهم‌ترين و ضروري‌ترين مباحث در حوزه مطالعات قرآني است. كاوش پيرامون اين مسئله كه مباني اصلي و ناگفته اين مستشرقان در وراي آراي آنها نسبت به قرآن‌ كدام‌اند و نيز تحليل آن مباني، هرچند به‌صورت مختصر، موضوع تحقيق حاضر است كه البته با تمركز بر مستشرقان ايالات‌متحده آمريكا انجام يافته است. اين تحقيق، با گذر از عناويني مثل اقتباس قرآن از ديگر اديان و فرهنگ‌ها، يا تأثير از فرهنگ زمانه و مانند آن‌كه عمدتاً به‌مثابه مصادر جايگزين از سوي مستشرقان ترويج شده‌اند، به بررسي مباني اصلي و پنهان در وراي ذهن مستشرقان پرداخته است. در واقع، مهم‌ترين و اساسي‌ترين مباني مستشرقان در اسلام‌شناسي به‌طور عام و مطالعات قرآني، ‌به‌طور خاص، موارد ذيل است: وحياني نبودن قرآن يا همان بشري بودن آن، عدم نبوت و رسالت پيامبر اكرم(ص)، اسلام دين قومي خاص، عدم اعتبار روايت اسلامي درباره تاريخ اسلام و قرآن.