زجر بي‌زباني و تلاش براي ابراز نياز در بيماران تحت تهويه مكانيكي هوشيار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه: يك مطالعه كيفي

مقدمه: بيماران هوشيار تحت تهويه مكانيكي به‌خاطر داشتن لوله داخل تراشه و نيز به علل ديگر قادر به برقراري ارتباط نيستند و مشكلات زيادي را در اين رابطه تجربه مي‌كنند. مطالعه حاضر با هدف كشف تجربيات بيماران هوشيار تحت تهويه مكانيكي از ناتواني در صحبت‌كردن و نيز كشف اشارات غيركلامي استفاده‌شده توسط آن‌ها براي ابزار نياز انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه تحليل محتواي كيفي حاضر روي 15 بيمار تحت تهويه مكانيكي هوشيار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه در سال 1395 در ايران انجام شد. براي گردآوري داده‌ها از مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته و مشاهده استفاده شد. نمونه‌گيري به روش هدفمند با انتخاب افراد داراي تجربيات غني انجام شد. از روش تحليل محتواي كيفي نوع مرسوم براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: چهار مضمون اصلي «ناتواني در حرف‌زدن ريشه مشكلات، بلوك عجزآور كانال‌هاي ارتباط، اشارات درك‌نشده و تلاش براي برقراري ارتباط» از توصيف‌هاي عميق مشاركت‌كنندگان حاصل شد. نتيجه‌گيري: بيماران هوشيار بخش مراقبت‌هاي ويژه مشكلات ارتباطي بسياري را در حين بودن تحت تهويه مكانيكي متحمل مي‌شوند، به‌طوري‌كه قادر به ابراز نيازهاي خود نيستند و اين موضوع مي‌تواند ترس، نااميدي و آشفتگي را براي بيمار به همراه داشته است. اين بيماران از روش‌هاي مختلف اعم از ايماواشاره، ضربه‌زدن به تخت و لب‌خواني براي ابراز نياز‌هاي خود استفاده مي‌كنند.