بررسي ميزان مطابقت خاطرات كتاب «آن بيست و سه نفر» با عناصر داستان

خاطره‌نويسي، يكي از انواع ادبي و شكلي از نوشتار است كه در آن نويسنده، خاطرات خود را يعني صحنه ها يا وقايعي كه در زندگي اش روي داده، در آنها نقش داشته يا بيننده آنها بوده، بازگو مي كند. با وقوع جنگ تحميلي عليه ايران بسياري از رزمندگان به ثبت خاطرات خود از دوران دفاع مقدس پرداختند. كتاب آن بيست وسه نفر خاطرات خودنوشت احمد يوسف‌زاده يكي از آزادگان جنگ تحميلي است. نويسنده در اين كتاب خاطرات خود در زماني كه به همراه همرزمانش به اسارت درآمده اند را نوشته است. اين نوشتارضمن بيان وجوه مشترك داستان و خاطره، به بررسي ميزان مطابقت خاطرات اين كتاب با عناصر داستان مي پردازد. نگارنده پس از تطبيق خاطرات اين كتاب با عناصر داستان به اين نتايج رسيده است: درونمايه اين كتاب بيان مشكلات و شكنجه هايي است كه براي اسراي جنگي اتفاق مي افتد. زاويه ديد اول شخص مفرد است كه از زبان نويسنده بيان مي شود. پيرنگ كتاب حكايت چگونگي اسير شدن و تشكيل گروه بيست و سه نفره و اتفاقاتي كه براي آنها مي افتد است. شخصيّت ها كاملاً واقعي هستند و ساخته و پرداخته ذهن نويسنده نيستند. لحن كتاب با توجه به اين كه خاطراتش را بيان مي كند و موضوع كتاب واقعي است، جدي مي باشد.