ارزيابي كارايي مدل پايك در سلول آزمايشگاهي دنور جهت پيش‌بيني ثابت نرخ شناوري پيريت در سرعت‌هاي مختلف همزن و اندازه متفاوت ذرات

يكي از مدل‌هاي بنيادي توسعه داده شده براي پيش‌بيني ثابت نرخ شناوري فلوتاسيون، مدل پايك است كه تاثير اغتشاش سيستم و خصوصيات هيدروديناميكي را بر زيرفرآيندهاي فلوتاسيون در نظر مي‌گيرد. كارايي اين مدل تاكنون در سلول‌هاي توربيني راشتون كه از نوع سلول‌هاي فلوتاسيون هوادهي شده هستند، ارزيابي شده است. سلول خودهواده دنور، رايج‌ترين سلول استفاده شده آزمايشگاهي است و تفاوت‌هاي اساسي در مكانيزم هوادهي، هندسه سلول و همزن با سلول توربيني راشتون دارد. در اين تحقيق تلاش شد تا كارايي مدل پايك در پيش‌بيني ثابت نرخ شناوري ذرات پيريت از كنسانتره سنگ‌آهن در دامنه‌هاي مختلف ابعادي ذرات و سرعت‌هاي مختلف همزن در اين نوع سلول بررسي شود. نتايج تجربي به دست آمده نشان داد كه با توجه به سرعت همزن، ثابت نرخ شناوري ذرات با ابعاد مياني و درشت به ترتيب در محدوده s1 4/۱۲/۱ و s1 ۱/۸0.1 بودند در حالي كه ذرات ريز‌دانه كمترين ثابت نرخ شناوري را در محدوده s1 41.4/0 داشتند. علاوه بر اين مشخص شد كه ثابت‌هاي نرخ شناوري پيش‌بيني شده به وسيله مدل پايك با مقادير تجربي به دست آمده در محدوده ابعادي درشت و متوسط از ذرات در سرعت‌هاي مختلف همزن، تطابق و همگرايي خوبي داشتند. اما در محدوده ابعادي ريزدانه و در هر سرعتي از همزن، خطاي نسبي بين مقادير اندازه‌گيري و پيش‌بيني شده ثابت نرخ شناوري ذرات بالاتر از 4% بود. برخي از منشاءهاي خطا و محدوديت‌هاي مدل پايك در اين مقاله بحث شده است.