اثر بخشي روشهاي ارايه مراقبت پرستاري موردي و پرايمري بر كيفيت ارتباط پرستار – بيمار در بخش هاي ويژه قلبي

Impact of nursing care delivery systems

مقدمه: كيفيت مراقبت از بيمار به واسطه ارتباط موثر پرستار ارتقاء مي‌يابد. يكي از مهمترين راهكارهاي مديريتي در افزايش كيفيت مراقبت پرستاران، بكارگيري صحيح روش هاي تقسيم كار در ارايه مراقبت پرستاري توسط مديران پرستاري خصوصا سرپرستاران است. هدف: هدف از اين پژوهش مقايسه تاثير روش هاي تقسيم كار پرستاري پرايمري و موردي بر كيفيت ارتباط پرستار- بيمار در بخشهاي ويژه قلبي است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي است كه به صورت همزمان در چهار بخش سي‌سي‌يو بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 1393 انجام گرديد. دو بخش به گروه روش تقسيم كار پرايمري (33بيمار) و دو بخش به گروه روش تقسيم كار موردي(26 بيمار) تخصيص تصادفي شدند .ابتدا پرستاران با اجراي استاندارد هر دوروش آشنا شدند. در روش پرايمري به هر پرستار (3) بيمار اختصاص داده مي شد كه تا زمان ترخيص مسول انها بود و در شيفتهاي عصر وشب نظارت مستقيم بر همكاران خود داشت..در روش موردي هم در هر شيفت (3) بيمار براي پرستار در نظر گرفته مي شد. كليه خط مش هاي بخش با همكاري سرپرستار تدوين شده بود. هر دو روش در هريك از بخش ها به مدت (2) ماه اجرا شد. پرسشنامه استاندارد كيفيت مراقبت: QUAL-PAC: Quality of patient care) ) بود كه پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ (89/0)تعيين شد. داده‌ها از طريق نرم افزار SPSS16 با استفاده از آزمون من- ويتني يو، كاي اسكوئر و آمار توصيفي تجزيه تحليل گرديد. يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد بين دو گروه تقسيم كار پرايمري و موردي برحسب ميانگين نمره كيفيت مراقبت در بعد ارتباطي تفاوت معني‌داري وجود داشت بطوريكه در گروه پرايمري، ميانگين نمره كيفيت دربعد ارتباطي مراقبت بالاتر(3/8±3/35) از تقسيم كار موردي(7/5± 4/24) بود (P<0/0001). همچنين بين ميزان سابقه كارپرستار و ميانگين نمره بعد ارتباطي كيفيت مراقبت ارتباط معناداري وجود نداشت (17/0p=). نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي روش پرايمري در ارتقاء كيفيت ارتباطي بين پرستار – بيمار به مديران پرستاري پيشنهاد مي شود كه از الگوي اجرايي اين مطالعه براي بهبود ارتباط پرستار و بيماران در بخش هاي ويژه استفاده نمايند.

Background: Quality of patient care is enhanced by effective communication between nurses and patients. One of the most important management practices to improve the quality of nursing care is applying nursing care delivery systems by nurs managers especially by head nurses effectively, Aim: this study was done for comparing the effectiveness of primary nursing care and case method on quality of nurse-patient interaction in CCU. Methods: This study was a quasi-experimental study that was done in four CCU in two teaching in Mashhad in 2014. Two units for case method (n=26 patients) and two units for primary nursing (n=33 patients) randomly selected. In implementation, at first all of the nurses trained with two nursing care delivery systems by workshops. an‎d then, in primary system allocated (3) patients to primary nurse who was responsible to their discharge. In other shifts sh/he supervised him/her associate nurse. Also, in case method, head nurse allocate (3) patients to nurses in the shift, only they were here. All of the policies established that were needed by head nurse mutually. Both of two nursing care delivery systems implemented for (2) months. Data were gathered by standardized questioner QUAL-PAC) Quality of patient care) that its reliability was measured by &alpha-Chronbach (0.89). Data were analyzed by SPSS16 and statistical tests such as Mann-Whitney, c2 and others were used. Results: findings showed that there is a significant difference between two group (case method and primary nursing) in quality of interaction between nurses- patients (p <0.00001). So, the mean of quality interaction in primary nursing was higher (35.3±8.3) than the other method (24.4±5.7). Also, there is not any correlation between job experienceschr('39') nurses and quality of interaction (p =0.17). Conclusion: In order to effectiveness primary nursing care in promotion in quality of interaction between nurse- patients, it is suggests to nurse managers that they apply its model in CCU.