عنوان مقاله :
مسووليت كيفري ناشي از عمليات ورزشي
عنوان به زبان ديگر :
Criminal Responsibility for Athletic Operations
پديد آورندگان :
آقايي‌نيا، حسين دانشگاه تهران - گروه حقوق جزا و جرم شناسي
كليدواژه :
ورزش , مسووليت كيفري , ورزشكار , رضايت
چكيده فارسي :
از آغاز دوره قانونگذاري در ايران معاصر قانون مشخصي كه در باب حوادث ورزشي وجود نداشت و حقوق‌دانان در راستاي توجيه حوادث ناشي از عمليات ورزشي به مباني و اصول حقوقي متوسل شده‌اند. در سال 1352 براي نخستين بار مقرر شد كه حوادث ناشي از عمليات ورزشي مشروط بر اين كه سبب آن حوادث، نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد، جرم محسوب نمي‌شود. اين مقرره در قوانين بعدي نيز با تغييراتي اندك تكرار شد. علت اين حكم نيز مصلحت اجتماعي، رضايت زيان‌ديده، عرف و عادت و توجه به جايگاه مهم ورزش در تعالي اخلاق و تاكيدات قانون اساسي است. مرتكب، شخص ورزشكار است و عمل ورزشي، آن گروه از اقداماتي است كه در چارچوب يك ورزش انجام مي‌گيرد. شرط اصلي برخورداري از معافيت كيفري، التزام به مقررات مربوط به ورزش مورد نظر است كه بارزترين آنها مقررات مربوط به خطاهاي ورزشي است. همچنين ورزشكار نمي‌تواند از اجازه قانون جهت ايراد صدمات عمدي به ديگران سوء استفاده نمايد. عدم مسووليت ورزشكار، محدود به زمان ورزش بوده و همچنين ورزش مزبور نبايد برخلاف موازين شرعي باشد.
چكيده لاتين :
Criminal Responsibility for Athletic Operations Since the beginning of the Iranian contemporary legislative period, there is no specific law on sports activities and therefore lawyers have resorted to legal foundations and principles in order to justify the events resulting from sport operations. In 1973, for the first time it was established that events resulting from sport operations are not a crime provided that it is not a violation of the rules related to that exercise. This provision was repeated in the following rules with little modifications. The reason is the social expediency, the victim’s satisfaction, custom and habit and attention to the important position of sport in excellence of ethics and the emphasis of the constitution. The perpetrator is an athlete and sports action means the group of actions taken within the framework of a sport. The main condition for justifying operations is compliance with the rules related to sport specially the regulations of sports faults. The athlete cannot also exploit the law’s permission to harm others. The lack of athlete responsibility is limited to the time of exercise and that the sport should not be contrary to Sharia norms.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي حقوقي ميان رشته اي
