انتقال ضمان معاوضي در قرارداد حمل كالاي فروخته شده

Passing of Risk in the Contract of Carriage of Goods Sold

زمينه و هدف: در بيع، خصوصاً در جايي كه بيع كالا متضمن حمل آن باشد، اين سؤال مطرح مي­شود كه در صورت تلف يا ورود خسارت به كالا پيش از تسليم، مسؤوليت جبران آنها بر عهده فروشنده است يا خريدار؟ از آنجا كه در تجارت بين ­الملل و حتي در تجارت داخلي براي فروش كالاهاي مستلزم حمل، از قالب‌هاي قراردادي خاصي (قواعد اينكوترمز) استفاده مي­شود، ضرورت دارد به سؤالات فوق در ارتباط با قواعد اينكوترمز پاسخ داده شود. مواد و روش‌ها: رويكرد توصيفي به عنوان روش پژوهش حاضر انتخاب شده است كه به شيوه اسنادي و كتابخانه­ اي، اطلاعات مربوطه جمع ­آوري شده است. ملاحظات اخلاقي: در به سامان رسيدن اين تحقيق ضمن رعايت اصالت متون، صداقت و امانتداري رعايت شده است. يافته‌ها: از ميان اصطلاحات تجاري مندرج در اينكوترمز، اصطلاحات قابل استفاده براي شيوه­ هاي مختلف حمل عبارتند ازEXW ، FCA،CPT ، CIP،DAP ، DAT،DDP كه از حيث مخاطب تحويل، به دو نوع «تحويل به حمل­كننده» و «تحويل به خريدار» قابل تقسيم هستند. نتيجه‌گيري: بر خلاف حقوق داخلي كه انتقال ضمان معاوضي مستلزم تسليم كالا است، در كنوانسيون وين ريسك تلف مبيع قبل از تسليم نيز بر خريدار تحميل ميشود. در اينكوترمز چون حمل كالاي فروخته شده معمولاً همراه با مسائل متنوعي است و انحراف در آن مي­تواند باعث به تعويق افتادن تحويل كالا و تأخير در زمان انتقال ضمان معاوضي شود لذا سعي شده تا جلوي امور نامتعارف گرفته شود. در ايران مقرره خاصي راجع به تأثير قرارداد حمل بر تسليم كالا و انتقال ضمان معاوضي پيش­بيني نشده؛ اما مي‌توان معيار مقرر در مواد 387، 567، 649 و 380 قانون مدني را در قراردادهاي متضمن حمل نيز به كار برد.

Abstract: (222 Views) Background and Aim: In the contract of sale especially where the sale involves a contract of carriage of goods, this important question arises that in the case of loss or damage without fault before delivering the Sold goods, Who is responsible for damages or losses taken place in that case? Seller or buyer? Since the international trades and also internal trades for sale of goods requires special contractual forms (Incoterms rules), it is necessary to answer the above questions in relation to the rules of Incoterms. Materials and Methods: For present study, the descriptive approach has been chosen and relevant information collected by the documentary and library method. Ethical Considerations: In order to organize this research, while observing the authenticity of the texts, honesty and confidentiality have been observed. Findings: Among trade terms mentioned in Incoterms that are used for different methods of goods carriage, the EXW, FCA, CPT, CIP, DAP, DAT and DDP are of importance. These methods are divided to two kinds of “Delivery to Carrier” and “Deliver to Buyer”. Conclusion: Contrary to domestic law which passing of risk requires delivery of goods, in Vienna convention the risk of sale is imposed on the buyer. Since in Incoterms, the carriage of goods sold is usually associated with a variety of issues and also the deviations in it can postpone the delivery of goods and delay in passing of risk delivery, Incoterms try to ban these unusual obstacles. In Iran there is no special rule about the effect of carriage contract on delivery of goods and passing of risk but it is possible to apply articles 380, 387, 567 and 349 of civil law for carriage contracts.