اپيدميولوژي و تظاهرات باليني و راديولوژيك تروماي بلانت حنجره

Epidemiology, clinical presentations and radiologic findings of blunt laryngeal trauma

تروماي خارجي حنجره نادر است و شيوع آن در حدود 1 در 137000 بين بالغين مي‌باشد. در جوامع در حال توسعه تروماي بلانت شايع‌تر از تروماي نافذ مي‌باشد. تروماي بلانت مي‌تواند به علت تصادفات وسايل نقليه، آسيب‌هاي ورزشي و ناشي از دارآويختگي باشد. تروماي حنجره مي‌تواند با طيفي از علايم و نشانه‌ها از ايست قلبي ريوي تا تغيير مختصر در كيفيت صدا تظاهر پيدا كند. شايع‌ترين تظاهر باليني تروماي حنجره خشونت صدا مي‌باشد. گرچه تروماي بلانت حنجره شيوع كمي دارد ولي از يك طرف به دليل سر و كار داشتن با راه هوايي فوقاني و ايجاد انسداد حاد راه هوايي فوقاني و از طرفي ديگر به دليل ايجاد عوارضي از جمله تنگي‌هاي حنجره در صورت عدم درمان مناسب، از اهميت زيادي برخوردار است. روش‌كار: در اين مطالعه مقطعي- توصيفي 30 بيمار با تروماي بلانت حنجره وارد مطالعه شدند. نمونه مورد مطالعه شامل تمام بيماران با تشخيص تروماي حنجره كه از فروردين 1386 لغايت اسفند 1395 در بخش گوش و حلق و بيني بستري شده بودند مي باشد. داده‌ها با روش‌هاي آماري توصيفي و با استفاده از نرم افزار آماري spss نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: تعداد 30 نفر بيمار شامل 27 (90%) نفر مرد و 3 (10%) نفر زن مورد مطالعه قرار گرفت. ميانگين سني بيماران 53/10± 13/36 سال بود. شايعترين علت تروما تصادفات رانندگي بود. شايع‌ترين علايم باليني درد و تندرنس گردن بود. شايع‌ترين علامت راديولوژيك آمفيزم زير جلدي بود. شايع‌ترين علامت لارنگوسكوپيك تورم و هماتوم بود. شايع‌ترين درمان انجام گرفته درمان‌هاي حمايتي بود. نتيجه‌گيري: هرگونه تاخير در تشخيص و درمان به موقع مي‌تواند تهديد كننده حيات باشد. بنابراين راه هوايي بيمار بايد توسط فرد مجرب ارزيابي شده و اقدامات لازم به عمل آيد. همچنين هرگونه تغييرات در علايم بيمار بايد با دقت كنترل شده و اقدام درماني در صورت نياز انجام گيرد.

Background: External laryngeal trauma is rare. It has a population incidence of 1 in 137,000 in adults. In developing countries blunt trauma is more common than penetrating trauma. Blunt trauma may occur due to accidents, sports injuries or hanging. Laryngeal trauma manifests as a spectrum of symptoms and signs ranging from cardiopulmonary arrest to subtle changes in voice quality. The most common presenting feature of laryngeal trauma is hoarseness, followed by dysphagia and pain. Although blunt laryngeal trauma is rare, but it can be life threatening. So, its early and proper management will remarkably affect the immediate probability of patient’s survival and their long term quality of life. Methods: In this cross-sectional and descriptive study, medical records of 30 patients with blunt laryngeal trauma, who were admitted in ENT ward of Imam Reza hospital over a 10-year period, were evaluated. Results: 30 patients, including 27 (90%) males and 3 (10%) women were studied. Mean age of patients was 36.13±10.53 years. The most common cause of blunt laryngeal trauma was vehicle accidents. The most common presenting symptoms were neck pain and tenderness. Subcutaneous emphysema was the most common radiological finding. The most common laryngoscope findings were swelling and hematoma of true vocal cords. Treatment modalities were supportive therapy performed on 26(86.7%) patients, tracheotomy on 3(10%) patients and open surgery on 1(3.3%) patients. Also 2 (6.7%) patients required intubation. Conclusion: In most patients suffering from mild trauma, conservative therapy is mostly administered. Any delay in early and proper diagnosis and treatment may be life threatening. So in such situations the patient's airway should be evaluated by skillful experts and emergency procedures have to be applied. Also any changes in patient's signs should be monitored frequently and the required diagnostic and therapeutic procedures must be applied.