شيوع انواع استرابيسم در بيماران مبتلا به استرابيسم مراجعه‌كننده به يك بيمارستان ريفرآل نوع سوم

Prevalence of Different Types of Strabismus among Strabismic Patients Presenting to a Tertiary Referral Center

هدف: تعيين ميزان شيوع انواع استرابيسم در بيماران مراجعه‌كننده به بيمارستان فارابي از سال 1387 تا 1393. روش پژوهش: در اين مطالعه مقطعي گذشته‌نگر، داده‌هاي موجود در بايگاني بيمارستان فارابي تهران طي سال‌هاي 1387 تا 1393 مورد بررسي قرار گرفتند و اطلاعاتي مانند انواع استرابيسم و ناهنجاري‌هاي مرتبط با آن، انواع تنبلي چشم و ساير يافته‌هاي پاتولوژيك ثبت شدند. يافته‌ها: تعداد 1174 بيمار مبتلا به استرابيسم مورد بررسي قرار گرفتند. شايع‌ترين نوع استرابيسم، "ايزوتروپياي تطابقي" با ميزان 25/04 درصد بود و "اگزوتروپي گهگاهي"، "ايزوتروپياي غيرتطابقي" و "ايزوتروپياي نيمه تطابقي" به ترتيب با 12/09 درصد، 11/24 درصد و 10/39 درصد در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفتند. هم‌چنين 63/03 درصد از بيماران مبتلا به استرابيسم داراي انحراف ايزو و 24/53 درصد مبتلا به انحراف نوع اگزو بودند. ساير يافته‌هاي پاتولوژيك چشمي علاوه بر استرابيسم، در 236 بيمار (20/1 درصد) ديده شد. رايج‌ترين ناهنجاري مرتبط با اين انحرافات، پركاري عضله مايل تحتاني (11/07 درصد) بود و 88 بيمار علاوه بر استرابيسم، نيستاگموس هم داشتند. به طور مشخص و قابل‌توجهي، 45 درصد از بيماران تنبلي چشمي نداشتند و 37 درصد دچار نوع تركيبي تنبلي چشم بودند كه اين نوع رايج‌ترين نوع تنبلي چشم در بيماران مبتلا به استرابيسم بود. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه شيوع ايزوتروپي بيش از 2/5 برابر اگزوتروپي بود و حدود نيمي از بيماران مبتلا به استرابيسم دچار تنبلي چشم بودند. شايع‌ترين فرم استرابيسم ايزوتروپياي تطابقي بود كه تجويز عينك و درمان به موقع آن مي‌تواند منجر به اصلاح اين نوع از ايزوتروپي و تنبلي چشم همراه آن گردد.

Purpose: To determine the prevalence of different types of strabismus among patients presenting to Farabi hospital strabismus clinic from 2008 to 2014. Methods: This retrospective cross-sectional study was conducted using the records of patients with strabismus. The data compiled included the type of strabismus, associated abnormalities, the type of amblyopia, and other ocular pathologic findings. Results: In this study, 1,174 strabismic patients were enrolled. Overall, 63.03% of all patients had esodeviation and exodeviation was encountered in 24.53% of patients. Accommodative esotropia was the most prevalent type of strabismus accounting for 25.04% of all strabismic patients. This type of strabismus was followed by intermittent exotropia, non-accommodative esotropia, and partially accommodative esotropia which were encountered in 12.09%, 11.24% and 10.39% of patients, respectively. Two hundred and thirty-six patients (20.1%) had other ocular pathologic findings in addition to strabismus which were inferior oblique overaction in the majority of cases (11.07%), followed by nystagmus (88 patients). Of the patients, 45% had no amblyopia, whereas 37% had combined type of amblyopia which was the most common type of amblyopia observed in this study. Conclusion: Esotropia was two and half times more prevalent than exotropia and almost half of the strabismic patients suffered from amblyopia. The results of this study suggest that strabismus screening of children could be useful in the early detection and hence appropriate management of strabismus.