بررسي ميزان تاثير عوامل شناختي فردي، محيطي و آموزشي بر كيفيت آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان و اساتيد باليني پرديس دانشگاه علوم پزشكي مازندران – رامسر

Evaluation of the individual, environmental and educational cognitive impact factors on the quality of clinical medical education from the viewpoint of clinical professors and students in Ramsar - Mazandaran University Campus of Medical Sciences

مقدمه: آموزش باليني در شكل‌دهي مهارت­‌هاي اساسي و توانمندي­‌هاي حرفه‌اي دانشجويان پزشكي نقش اساسي دارد. بنابراين شناخت وضعيت فعلي آن مي­تواند بستري براي ارتقاء وضعيت عملكرد آنها در آينده فراهم سازد. با توجه به اين امر، مطالعه حاضر با هدف شناسايي عوامل شناختي موثر بر كيفيت آموزش باليني در پرديس رامسر انجام پذيرفت. روش كار: مطالعه حاضر توصيفي_مقطعي بود. 181 نفر از دانشجويان و اساتيد باليني پرديس رامسر در سال 1397 به روش نمونه­گيري سرشماري وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده­‌ها پرسشنامه محقق ساخته بود كه شامل دو قسمت اطلاعات جمعيت­‌شناختي، ديدگاه دانشجويان و اساتيد باليني درباره آموزش باليني بود. داده­‌ها با استفاده از آزمون­ كاي­دو و آزمون t مستقل به وسيله نرم‌­افزار SPSS-18 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته­‌ها: در مطالعه حاضر 69/23 درصد از دانشجويان زن و 46 درصد مدرسان مرد بودند. 80 درصد از مدرسان و 50/64 درصد از دانشجويان متاهل بودند. نتايج نشان داد ارتباط معناداري ميان حيطه­‌هاي آزمون كه شامل خصوصيات فردي فراگير، خصوصيات فردي مدرس، محيط باليني، برنامه­‌ريزي آموزشي و متغير ارزشيابي باليني وجود داشت (0/05>P). نتيجه­‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه چنين به نظر مي­رسد كه با تقويت و اجراي دقيق و منظم برنامه‌­هاي موجود، بهبود فضاي آموزشي و آشنا نمودن مربيان با شرح وظايف خود در قبال دانشجويان مي­توان كيفيت آموزش باليني را ارتقا داد.

Introduction: Clinical education plays a fundamental role in shaping medical students’ basic skills and professional abilities, so understanding its current status can help us provide a platform for improving their performance in the future. The present study was conducted to identify the cognitive factors affecting clinical education quality at the Ramsar campus. Methods: The present research was a cross-sectional descriptive study of 181 cases in 2019. Sampling was performed by census method. Data were collected by a researcher-made questionnaire that included demographic information plus students’ and professors’ viewpoints on clinical education. Collected data were analyzed using descriptive statistics, chi-square and independent t-test in SPSS-18. Results: In this study, 69.23% of the students were female and 46% of the professors were male. Also, 80% of teachers and 50.64% were married. There was a significant relationship between the test’s assumptions, which includes the individual characteristics of the subject, the individual characteristics of the teacher, the clinical environment, educational planning, and the clinical evaluation variable (P<0.05). Conclusion: According to the findings, accurate and concise implementation of the existing curriculum, providing an appropriate educational environment and awaking professors, and hospital personnel about their responsibility regarding students and their duties can improve the quality of clinical education.