اعلاميه جهاني حقوق بشر از منظر مكاتب فلسفي كلاسيك حقوق بين‌المللي

The Universal Declaration of Human Rights from the Standpoint of Classic Philosophical Schools of International Law

زمينه و هدف: عالم حقوق ابزاري براي تنظيم روابط ميان اشخاص و تابعان است. بدون ترديد در حال حاضر اشخاص انساني به عنوان اصلي‌ترين تابع حقوق و در عين حال به عنوان غايت حقوق محسوب مي‌شوند؛ در نتيجه، حقوق بشر در نظم حقوقي حاكم، جايگاه بسيار مهمي دارد. مواد و روش‌ها: روش تحقيق در نگارش اين مقاله به صورت توصيفي است. ملاحظات اخلاقي: در اين تحقيق، اصالت متون، صداقت و امانتداري رعايت شده است. يافته‌ها: نفس مفهوم حقوق بشري با قرائتي متفاوت از قرائت فعلي آن، از بدو تولد انديشه‌هاي فلسفي، وجود داشته است؛ اما با گذشت زمان و ورود مفاهيمي مانند دولت، حاكميت، قانون، حكومت قانون و... نحوه ورود حقوق بشري به فضاي اجرايي عالم حقوق دچار تحولات اساسي شده است. نتيجه‌گيري: در اعلاميه مي‌توان به وضوح، گرايش به سمت مكاتب اصلي فلسفي، حقوقي و سياسي را مشاهده كرد.

Background and Aim: Science of law is an instrument to regulate the relationships between persons and subjects. Doubtlessly, today human persons as the main subjects of law also are considered as the ultimate intent of law; as the result, human rights have a very important status in the governing legal order. Materials and Methods: This is a descriptive Study. Ethical Considerations: All ethical considerations as well as authenticity of the texts have been observed. Findings: The very concept of human rights by a reading different from the current one, have been existed since the early stage of birth of philosophical thoughts; but, through the time and by the introduction of concepts such as “government”, “sovereignty”, “law”, and “rule of law” the way of human right entering the space of implementation undergone basic evolutions. Conclusion: In the text of the Universal Declaration of Human Rights, one may see how schools of philosophy, law, and politics have been crystalized in it.