چكيده فارسي :
هدف: بررسي اثرات اشعه‌هاي فرابنفش متناوب و مداوم بر تغييرات هيستومورفومتريك لايه گيرنده نور در شبكيه چشم خرگوش.
روش پژوهش: در اين مطالعه تجربي، 15 خرگوش نر نژاد نيوزلندي سفيد به طور اتفاقي به سه گروه پنج‌تايي تقسيم شدند 1- گروه شاهد 2- گروه آزمايشي كه تحت تاثير اشعه ماورابنفش مداوم با شدت 253/7 نانومتر به مدت 4 هفته قرار گرفتند 3- گروه آزمايشي كه تحت تاثير اشعه ماورابنفش متناوب با شدت 253/7 نانومتر براي 4 هفته با دوره تناوب 6 ساعت تاريكي 6 ساعت اشعه قرار گرفتند. سپس، چشم‌هاي خرگوش‌ها خارج، به صورت متداول ثابت و با تولوييدين‌بلو رنگ و با ميكروسكوپ نوري مطالعه و با دوربين 423Dino Eye AM- مورفومتري شدند.
يافته‌ها: ميانگين ضخامت قسمت‌هاي مختلف لايه گيرنده نور تحت اثر اشعه فرابنفش مداوم و متناوب كاهش يافت. ميانگين ضخامت و انحراف‌معيار بخش‌هاي قطعه‌اي خارجي و داخلي، هسته‌اي خارجي و شبكه‌اي خارجي لايه گيرنده نور در گروه آزمايشي اشعه فرابنفش مداوم به ترتيب 4/27±13/27، 3/7±10/41، 8/19±33/59، 1/02±7/19 ميكرومتر، در گروه آزمايشي تحت‌تاثير اشعه فرابنفش متناوب به ترتيب 0/98±12/5، 0/92±9/38، 2/43± 32/99، 0/86±7/38 ميكرومتر و گروه شاهد داراي ميانگين ضخامت و انحراف‌معيار به ترتيب 3/04±19/5، 2/4±14/92، 4/67±42/78، 0/96±7/48 ميكرومتر بود. واكوئل قطعه داخلي و لايه شبكيه‌اي خارجي در گروه‌هاي آزمايشي مشاهده شد. به علاوه، هسته‌هاي متراكم و تيره در گروه اشعه فرابنفش مداوم و هسته‌هاي پيكنوزه و كاريولايز و كاريوركسيس در گروه اشعه فرابنفش متناوب ديده شدند.
نتيجه‌گيري: اشعه فرابنفش متناوب مي‌تواند باعث تخريب بيش‌تر لايه گيرنده نور در مقايسه با اشعه فرابنفش مداوم مي‌شود.
چكيده لاتين :
Purpose: To investigate the histomorphpmetrical changes in the rabbit retina exposed to continuous versus
intermittent ultraviolet irradiation.
Methods: In this experimental study, 15 New Zealand white male rabbits were divided into one of the three
groups: control group (N=5), the experimental group that was exposed to continuous ultraviolet irradiation
with 253.7 nm intensity for 4 weeks (N=5), and the experimental group that was exposed to intermittent
ultraviolet irradiation with 253.7 nm intensity for 6hr/6hr, dark/irradiation cycles for 4 weeks (N=5).
Results: There was a decrease in the mean thickness of the different part of the photoreceptor layer under
the effect of intermittent and continuous ultraviolet irradiation. The mean thickness of the outer segment
layer, inner segment layer, outer nuclear layer, and outer plexiform layer was 13.27±4.27, 10.41±3.7,
33.59±8.19,7.19±1.02 micrometers, respectively, in the continuous ultraviolet irradiation group, 12.5±0.98,
9.38±0.92, 32.99±2.43, 7.38±0.86 micrometers, respectively, in the intermittent ultraviolet irradiation group, and
19.5±3.04, 14.92±2.4, 42.78±4.67, 7.48±0.96 micrometers, respectively, in the control group. The histological study
revealed vacuoles in the inner and outer plexiform layers in the experimental groups. Additional findings
were condensed and dark nuclei observed in the continuous ultraviolet irradiation group and pyknotic and
karyolitic nuclei observed in the intermittent ultraviolet irradiation group.
Conclusion: Intermittent ultraviolet irradiation can cause more damage the photoreceptor layer compared
with continuous ultraviolet irradiation.
