نقش شبكه هاي اجتماعي مجازي در جامعه پذيري سياسي جوانان با تاكيد بر دسترس پذيري رسانه اي و كاربر فعال

يكي از مهمترين كارويژه هاي دولتها، حفظ، نگهداشت و انتقال ارزشهاي سياسي حاكم ميباشد كه اين مهم از طريق عوامل مختلفي محقق مي گردد كه شبكه هاي اجتماعي مجازي يكي از آن محسوب مي گردد. جوانان به عنوان مهمترين قشر استفاده كننده در يكي از حساسترين مرحله سني جامعه پذيري سياسي قرار دارند. بنابراين بررسي نقش شبكه هاي مجازي بر جامعه پذيري سياسي جوانان هدف اين پژوهش ميباشد. چارچوب تئوريك يك چارچوب تلفيقي است كه برگرفته از نظريه گيدنز، آلموند و پاول، ايزابل آنگ و الهيو كاتز كاستلز، هارولد لاسول، مك كوايل، رابرت پاتنام و تيكنور است. روش تحقيق بر اساس ماهيت داده ها از نوع كمي، به لحاظ زمان گرداوري جزو تحقيقات پيمايشي مي باشد. شيوه نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي توام با تصادفي ساده و سيستماتيك مي باشد. حجم نمونه از طريق فرمول كوكران 458 نفر محاسبه شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه كاربر فعال به عنوان تاثيرگذارترين متغير با ميزان اثر 0.412، و متغير ميزان استفاده از فضاي مجازي با ميزان اثر 0.174 و متغير سابقه استفاده از فضاي مجازي با ميزان اثر 0.077 بر روي متغير جامعه پذيري سياسي تاثيرگذار بوده اند. ولي تاثير متغيرهاي دسترس پذيري رسانه اي، زمينه اي و پايگاه اقتصادي- اجتماعي معنادار نبوده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه شبكه هاي اجتماعي مجازي در راستاي جامعه پذيري سياسي غيررسمي عمل مي نمايند وپيشنهاد مي شود در راستاي دفاع از فرهنگ سياسي رسمي كشور، نقش دولت در مديريت و كنترل فضاي مجازي فعالانه و پررنگتر گردد.