عناصر سينماي پستمدرن در فيلم "باز هم سيب داري؟"

پست مدرنيسم در اواخر قرن بيستم در آثار ليوتار، نيچه، فوكو، بوردريار و دريدا توسعه يافت. اين گفتمان مفاهيم روشنگري و علم را به چالش مي كشد. پستمدرنيسم دستيابي به حقيقت و شناخت علمي از جهان را غير ممكن ميداند. اين گفتمان به هنر و سينما راه يافته و منجر به خلق فيلمهاي پستمدرن شده است. پژوهش حاضر با هدف شناخت عناصر سينماي پستمدرن در فيلم «باز هم سيب داري؟» به كارگرداني بايرام فضلي انجام شده است. در قسمتهاي نظري اين مقاله مفاهيم پستمدرنيسم و سينماي پستمدرن بررسي شدهاند. به منظور دستيابي به هدف پژوهش از روش تحليل محتواي كمي استفاده شده است. واحد تحليل اين تحقيق صحنه است و جامعۀ آماري اين پژوهش را 90 صحنۀ فيلم «باز هم سيب داري؟» تشكيل ميدهند كه كلشماري شدهاند. دادههاي حاصل از اين تحقيق وارد نرمافزار Spss شده‌اند و نتايج آنها در قالب جداول توصيفي و با استفاده از نظريۀ «بينامتنيت» و «افول فراروايتها» تحليل شده‌اند. نتايج پژوهش نشان ميدهد «باز هم سيب داري؟» فيلمي پستمدرن است كه قهرمان به معناي كلاسيك در آن وجود ندارد. اين فيلم مخاطب را در موقعيت كوچروي قرار ميدهد و او را در داستانگويي سهيم ميكند، فيلم فضايي شبه سوررئال دارد و از واقعگرايي فاصله ميگيرد. «باز هم سيب داري؟» با صحنههاي هجوآميز بيانگر فروپاشي ارزشهاست و سوژۀ كنشگر و آگاه و امكان آزادي و رهايي انسان را نفي ميكند.