تجزيه و تحليل سيستم‌هاي جبران خسارت بيمار

مقدمه: جبران خسارت بيماران در صورت ورود آسيب به آنان در فرآيند درمان از مباحث بسيار مهم در زمينه حقوق پزشكي است. برخي از سيستم‌ها علاوه بر جبران خسارت به بهبود عملكرد كادر درمان، بازداشتن آنان از ارايه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مراقبت‌هاي بهداشتي نامناسب و ورود آسيب به بيماران و تضمين ايمني بيماران كمك شاياني كرده‌اند. هدف اين پژوهش بررسي سيستم‌هاي جبران خسارت بيماران بود كه كه با روش توصيفي تحليلي و با گردآوري اطلاعات به‌صورت كتابخانه‌اي انجام شد. نتيجه‌گيري: سسيتم مسئوليت مبتني بر تقصير، سيستم مسئوليت سازماني و سيستم مسئوليت غيرمبتني بر تقصير يا (Nofault) از رايج‌ترين سيستم‌هاي مسئوليت حقوقي پزشك در دنيا هستند. سيستم مبتني بر تقصير كه در حال حاضر در ايران و بسياري از كشورهاي ديگر رواج دارد به دلايلي مانند طولاني‌بودن فرآيند دادرسي، دشواري اثبات تقصير پزشكي و عدم جبران كامل خسارات وارده به بيمار، در تامين اهداف جبران خسارت و بازدارندگي به گونه‌اي موفق عمل نكرده است. در صورتي كه پزشك در فرآيند درمان مرتكب تقصيري نشود؛ اما بيمار متحمل آسيب شود، مي‌توان با استناد به قاعده لاضرر در فقه اسلامي سيستم Nofault را پياده‌سازي كرد و حكم به ضمان و جبران خسارت وارده به بيمار نمود. در اين راستا حقوق پزشكي مي‌تواند مانند حقوق كار و حقوق خانواده با وضع قوانين به حمايت از طبقه ضعيف‌تر كه بيماران هستند بپردازد؛ زيرا يكي از مصاديق حمايت از بيمار، جبران خسارت آسيب وارده به وي در صورت عدم تقصير پزشك است.