واكاوي و بررسي تاريخي انگاره تحريف عهدين در تفاسير عرفاني قرآن

عهدين به عنوان كتاب مقدس يهوديان و مسيحيان، به واسطه وجود برخي از آيات در قرآن بارها از نقطه نظر تحريف مورد توجه مفسران مسلمان واقع شده، و هريك به فراخور رويكرد خود به اين رويداد توجه نشان داده و از وجوه مختلف بدان پرداخته اند. در اين ميان با توجه به تفاوت رويكرد عارفان در تفسير قرآن و توجه عرفا به جنبه هاي رازوارانه قرآن و رويكرد تأويلي آنان به كتاب الله بررسي و واكاوي اين انگاره در تفاسير عرفاني مي تواند افق هاي جديدي را براي قرآن پژوهان بگشايد. به همين منظور پژوهش حاضر سعي دارد تا با گردآوري اطلاعات و داده هاي دست اول بر پايه روش كتابخانه اي و تكيه بر دو محور اصطلاح شناسي و بررسي تاريخي با رويكرد تاريخ انگاره اي موجود با رهيافتي توصيفي و فارغ از پيش فرض هاي كلامي به واكاوي شكل گيري گفتمان تحريف عهدين در ميان تفاسير عرفاني قرآن بپردازد. اين پژوهش در پايان با پردازش و تحليل اطلاعات به دست آمده نشان خواهد داد كه اولا تا اواخر قرن چهارم، هيچ سخني مبني بر تحريف عهدين در تفاسير عرفاني بيان نگرديده است و به نظر مي آيد كه تا قرن چهارم رويكرد اصيل انگاري عهدين، رويكرد غالب در تفاسير عرفاني بوده است. ثانيا اين انگاره از قرن پنجم و با اعتقاد قشيري به وقوع تحريف در عهدين آغاز شد و پس از او اين انگاره مشتمل بر دو گونه معنوي و لفظي در ذيل آيات ناظر به تحريف عهدين در اكثر تفاسير بيان گرديد.