آسيب شناسي مولوي پژوهي با تأكيد بر مطالعات غربي و پژوهش هاي تكراري در ايران

با توجه به اين‌كه طي چند دهه اخير سطح مطالعات و پژوهش‌‌ها در باره مولانا و آثارش در ايران و غرب رو به افزوني نهاده است جاي آن دارد كه اين شمار از تحقيقات با رويكردي فراگير آسيب‌شناسي شوند. در اين مقاله مولوي‌پژوهي در دو حوزه «مولوي‌پژوهي و غرب» و «پژوهش هاي تكراري» در مطالعات مربوط به اين بزرگمرد ادب، فرهنگ و عرفان ايراني با تاكيدات بر مطالعات دانشگاهي بررسي شده و اين نتيجه حاصل آمده است كه ايرانيان در حوزه مولوي‌پژوهي و غرب قصور فراواني كرده‌ و راه‌هاي تعامل فرهنگي با غرب را از طريق مولانا ناديده انگاشته اند و نيز در انتقال مفاهيم، اطلاعات و يافته‌هاي پژوهشي ايراني به غرب تلاشي در خور انجام نداده‌اند تا آن‌جا كه باعث آمده است چهره متفاوتي از مولانا در غرب معرفي شود. هم‌چنين در اين مقاله، بزرگ‌ترين آفت‌هاي پژوهشي در باره مولوي در تحقيقات و مطالعات ايرانيان كه به صورت كتاب، مقاله، پايان‌نامه و طرح ‌پژوهشي توليد مي‌شوند تكرار، موازي‌نويسي و همسان‌نويسي اعلام شده است كه براي دفع اين آفت‌ها و پيشگيري از آسيب‌هاي پژوهشي بيش‌تر در محدوده موضوع مورد بررسي راه كارهايي ارائه شده است.