تدوين مدل اضطراب كرونا در دانشجويان براساس حس انسجام و تاب آوري: نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده

با توجه به اثرات جبران ناپذير اپيدمي كروناويروس بر دانشجويان؛ هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراكشده در رابطه بين حس انسجام و تاب آوري با اضطراب كرونا دانشجويان علوم پزشكي بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه ي آماري پژوهش حاضر كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل كه در سال تحصيلي 99-1398 مشغول به تحصيل بودند را تشكيل مي داد كه 300 نفر به‌صورت اينترنتي و از طريق شبكه هاي مجازي در پژوهش شركت كردند. ابزارهاي جمعآوري اطلاعات شامل مقياس اضطراب بيماري كرونا (علي پور و همكاران، 1398)، پرسشنامه حس انسجام فرم 13 ماده اي (آنتونووسكي، 1987)، مقياس تاب آوري (كانر و ديويدسون، 2003) و مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادراك شده (زيمت و همكاران، 1988) بود. تجزيه‌وتحليل داده ها با استفاده از مدل يابي معادلات ساختاري و از طريق نرم‌افزارهاي Spss23 و  Lisrel8.8انجام شد. براساس نتايج به‌دست‌آمده مدل علّي رابطه بين حس انسجام، تاب آوري، حمايت اجتماعي ادراك شده و اضطراب كرونا دانشجويان براساس شاخصهاي مختلف برازش تأييد شد. حس انسجام، تاب آوري و حمايت اجتماعي ادراك شده بر ميزان اضطراب كرونا دانشجويان اثر مستقيم دارند؛ همچنين حس انسجام و تاب آوري از طريق حمايت اجتماعي ادراك شده بر اضطراب كرونا دانشجويان تأثير غيرمستقيم دارد (P 0/05)؛ بنابراين، حس انسجام، تاب آوري و حمايت اجتماعي ادراك شده نقش مهمي در ميزان اضطراب كرونا دانشجويان ايفا ميكنند و هدف قرار دادن اين سه مؤلفه به‌وسيله درمان هاي روان‌شناختي، مي تواند در كاهش اضطراب كرونا دانشجويان مؤثر باشد.