اثر بخشي آموزش والدگري موفق به مادران بر سازگاري عاطفي، تحصيلي و اجتماعي دختران نوجوان

والدگري يكي از مؤلفه هاي اساسي در رشد نوجوانان است و اغلب با مهم‌ترين دستاوردهاي نوجوانان مانند توانا يي هاي شناختي و اجتماعي و سازگاري رابطه دارد. سازگاري توانايي انطباق، همكاري و كنار آمدن با خود، محيط و ديگران است. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان اثربخشي آموزش والدگري موفق به مادران بر سازگاري عاطفي، تحصيلي و اجتماعي دختران نوجوان انجام شد. روش پژوهش نيمه تجربي و طرح پيش آزمون پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. تمامي مادران دانش آموزان دختر پايه نهم (دوره متوسطه اول) شهر الوندِ استان قزوين كه در سال تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند، جامعه مورد نظر پژوهش حاضر را تشكيل دادند. نمونه مورد نظر 30 نفر از مادران دختران نوجوان ناسازگار بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. والدگري موفق در طي 10 جلسه براي گروه آزمايش اجرا شد، اما گروه كنترل در طي اين دوره هيچ مداخله اي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه سازگاري سينها و سينگ (1984) جمع‌آوري شدند. براي تجزيه‌وتحليل داده ها از تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزش والدگري موفق به مادران بر سازگاري تحصيلي دختران نوجوان مؤثر نبوده است، اما بر سازگاري كلي، عاطفي و اجتماعي دختران نوجوان مؤثر بوده و اين تأثير تا مرحله پيگيري پايدار مانده است. از نتايج پژوهش حاضر مي توان جهت مداخلات آموزشي به والدين در راستاي افزايش سازگاري فرزندان نوجوان استفاده كرد.