پيش بيني افسردگي و افكار خودكشي زنان داراي همسر معتاد بر اساس استرس ادراك شده و ناگويي خلقي

هدف پژوهش حاضر، پيش‌بيني افسردگي و افكار خودكشي زنان داراي همسر معتاد بر اساس استرس ادراك‌شده و ناگويي خلقي مي باشد. روش پژوهش حاضراز نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان متأهل داراي همسر معتاد در شهرستان پارساباد در سه‌ماهه سوم سال 1398 بود (N=216). 124 زن داراي همسر معتاد به‌عنوان نمونه و با روش در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي ناگويي خلقي تورنتو بگبي و همكاران (1994)، استرس ادراك‌شده كوهن و همكاران (1983)، افسردگي بك و همكاران (1996) و افكار خودكشي بك (1961) پاسخ دادند. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با آزمونه‌اي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام‌به‌گام و نرم‌افزار20 -SPSS تحليل شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه استرس ادراك‌شده و ناگويي خلقي مي توانند، افسردگي و افكار خودكشي زنان داراي همسر معتاد را به‌طور معني دار پيش بيني كنند (P 0/05). با توجه به نتايج پژوهش مي توان بيان كرد كه استرس ادراك‌شده و ناگويي خلقياز عوامل دخيل در افسردگي و افكار خودكشي زنان داراي همسر معتاد مي باشند كه مي توان در برنامه هاي پيشگيري از اين آسيب روان‌شناختي و اجتماعي، اين متغيرها را موردتوجه جدي قرارداد.