آلودگي صوتي در بيمارستان هاي دولتي شهر ساري (سال 1394)

سابقه و هدف: بيمارستان به عنوان محيط ارائه ي خدمات درماني، تحت تاثير منابع توليد آلودگي صوتي قرار دارد. اين مسئله مي تواند از جنبه هاي بهداشتي و آسايشي بر بيماران و كاركنان تاثيرات منفي داشته باشد. لذا اين مطالعه با هدف اندازه گيري شدت صوت در بيمارستان هاي دولتي شهر ساري انجام گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه ي مقطعي در بهار سال 1394 در چهار بيمارستان دولتي ساري صورت گرفت. با استفاده از صداسنج، تراز فشار صوت در بخش هاي اتاق عمل، مراقبت هاي ويژه و اورژانس، در روزهاي عادي و تعطيل در دو شيفت (صبح از ساعت 8 تا 12 و بعد از ظهر از ساعت 14 تا 18) اندازه گيري شد. مقادير آستانه مجاز صوت در روز و شب به ترتيب 35 و 30 دسي بل شبكه A تعريف شدند. يافته ها: بيمارستان امام با ميانگين تراز صوت 18.7+88.55 دسي بل و بيمارستان فاطمه زهرا با ميانگين تراز صوت 64.4+50 دسي بل به ترتيب پر سر و صدا ترين و كم سر و صدا ترين بيمارستان ها بودند. اتاق عمل بيمارستان بوعلي سينا با شدت صوت 67 دسي بل شلوغ ترين بخش و بخش مراقبت هاي ويژه ي بيمارستان فاطمه زهرا با 46.5 دسي بل، آرام ترين بخش شناخته شدند. همچنين بين ميانگين هاي تراز صوت اندازه گيري شده در صبح و عصر بيمارستان ها اختلاف معناداري وجود نداشت (P 0/07). نتيجه گيري: بر اساس نتايج، ميزان صدا در بيمارستان هاي ساري بالاتر از حد استاندارد است. اطلاع رساني و آموزش به پرسنل مي تواند نقش مهمي در كنترل صوت و در نتيجه ارتقاء كيفيت خدمات در مراكز درماني ايفا كند.