اپيدميولوژي بيماري مالاريا در شهرستان بابل طي سال هاي 1388-1365

سابقه و هدف: در حال حاضر بيماري مالاريا از مهمترين مسائل بهداشتي در بسياري از كشورها به شمار مي رود. هدف از اجراي اين مطالعه، بررسي اپيدميولوژي بيماري مالاريا در شهرستان بابل استان مازندران بوده است. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي از ارديبهشت 1389 لغايت آبان 1389 انجام گرفت. اطلاعات مورد نياز بيماري و مشخصات دموگرافيك بيماران از معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي بابل گرفته شد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات و رسم نمودارها و جداول، از نرم افزار هاي SPSS v16 و Excel استفاده گرديد. يافته ها: در مجموع 262 بيمار مالاريا طي سال هاي 1365 تا 1388 گزارش شدند كه 79/4% آنان مرد و 20/6% زن بودند. بيشترين ميزان بروز بيماري در افراد بالاي 15 سال (88/5%) و بيشترين تعداد موارد در سال 1365 (18/3%)، با يك پيك در تير ماه مشاهده شد. شاخص هاي ABER (درصد لام هاي تهيه شده)، SPR (درصد لام هاي مثبت) و API(بروز انگلي ساليانه) در طي اين سال ها روند كاهشي داشته اند. بين ميزان بروز بيماري مالاريا و حداقل دماي هوا قوي ترين همبستگي مثبت مشاهده شد (0/001 gt;p، 0/991+=r). در مقابل، ميزان بروز اين بيماري قوي ترين همبستگي منفي را با رطوبت نسبي هواي ظهر داشت (0/001 gt;p، 0/863=r). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاكي از روند كاهشي ميزان بروز مالاريا در بابل مي باشد. در راستاي برنامه حذف مالارياي كشور در افق 1404، اجراي مطالعات مشابه در ساير نقاط كشور و نيز حفظ سطح حساسيت سيستم بهداشتي نسبت به خطر بازپديدي اين بيماري در مناطق پاك پيشنهاد مي شود.