تأثير غوطه وري در آب سرد پس از فعاليت سرعتي تكراري بر سطوح سرمي PGC1α و آيريزين در مردان جوان فعال

زمينه و هدف: عامل كمكي رونويسي پروكسي زومي 1آلفا (PGC1α) در زيست‌زايي ميتوكندريايي و آيريزين در رگ‌زايي، عضله‌زايي و سلامتي بسيار مهم مي‌باشند. هدف اين تحقيق، بررسي تاثير غوطه‌‌وري در آب سرد پس از فعاليت سرعتي تكراري، بر آيريزين و PGC1α بود. روش تحقيق: از بين 50 ورزشكار ليگ برتر فوتبال تهران، 20 مرد (ميانگين سني 67.1±50.23 سال)، به شكل تصادفي ساده انتخاب و پس از فعاليت سرعتي تكراري شديد، 10 آزمودني‌ در آب سرد 14 درجه سانتي گراد (CWI) قرار گرفتند و باقي آن ها (CON) روي صندلي نشستند. قبل و پس از فعاليت، غوطه‌وري آب سرد يا استراحت و 24 ساعت بعد؛ خونگيري به عمل آمد. آيريزين و PGC1α سرمي با روش الايزا با كيت شركت زل بايو آلمان سنجيده شدند. براي تعيين طبيعي بودن توزيع داده‌ها از آزمون شاپيروويلك و براي تعيين اختلاف احتمالي ميانگين‌ها در هر يك از گروه‌ها‌ در زمان‌هاي مختلف و بررسي اثر تعاملي روش بازيافت و زمان‌هاي مختلف اندازه‌گيري؛ از روش آماري تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد و سطح معني داري 05.0≥p در نظر گرفته شد. يافته‌ها: عامل زمان بر PGC1α اثر معني دار داشت [0.27=2pη، 0.001=p، 6.52=(51 ، 3 )F]، اما اثر گروه [0.38=p ، 0.79=(17، 1) F] و اثر تركيبي (زمان × گروه)  معني دار نبود [0.21=p، 1.53=(51، 3)F]. عامل PGC1α در هر دو گروه (CWI و CON) پس از فعاليت افزايش معني دار داشت (0.004=p)، اما پس از غوطه وري يا استراحت، تغيير معني دار نداشت (1.00=p). همچنين 24 ساعت بعد، تغييرات آن معني دار نبود (00.1=p). به علاوه، عامل زمان بر مقادير آيريزين اثر معني داري داشت [0.47= 2pη، 0.001p lt;، 15.38= (51، 3)F]، اما اثر گروه [0.49=p، 0.48= F(17، 1)] و اثر تركيبي (زمان × گروه) معني دار نبود [0.14=p، 1.91=(51، 3)F]. همچنين آيريزين در هر دو گروه پس از فعاليت افزايش معني دار داشت (001.0 gt;p)، اما مقادير آن پس از غوطه وري يا استراحت، تغيير معني دار نداشت (0.06=p). به علاوه، 24 ساعت بعد تغييرات اين شاخص معني دار نبود (00.1=p). نتيجه گيري: به نظر فعاليت سرعتي تكراري مي تواند با افزايش PGC1α و آيريزين به فرآيندهاي مثبت سلولي كمك نمايد.