تاثير يك دوره تمرين هوازي اجباري در دوران نوجواني بر اثرات منفي استرس جدايي از مادر بر استرس اكسيداتيو قلبي در رت هاي نر بالغ

زمينه و هدف: استرس زودرس به عنوان عامل خطر توسعه افسردگي و آسيب هاي مرتبط با آن شناخته شده است. كارديوميوپاتي نقش مهمي در پاتوفيزيولوژي افسردگي و بيماري هاي قلبي عروقي بازي مي كند. شواهد نشان مي دهد كه فعاليت بدني منظم در دوران نوجواني ممكن است بتواند اثرات منفي استرس جدايي از مادر را به عنوان يك مدل حيواني معتبر افسردگي بر رفتار و عملكرد ميتوكندريايي قلبي رت هاي بالغ تعديل كند. روش تحقيق: در اين مطالعۀ تجربي، استرس جدايي از مادر در 72 نوزاد رت صحرايي نر بوسيلۀ جدايي آن ها از مادرانشان براي 180 دقيقه در روز پس از زايمان روز دوم تا چهاردهم اعمال شد. سپس حيوانات به طور تصادفي در گروه هاي مختلف دوازده تايي (فلوكستين و نوارگردان) تقسيم شدند و معالجات را طي دوران بلوغ دريافت نمودند. سرانجام اثرات استرس جدايي از مادر در آزمون هاي رفتاري رت ها ارزيابي شد. نهايتاً، گونه هاي اكسيژن واكنشي، گلوتاتيون ميتوكندريايي، ATP و رهايش سيتوكروم c در بافت قلبي حيوانات اندازه گيري گرديد. با استفاده از آزمون t مستقل و تحليل واريانس يك طرفه و در سطح معني داري 0.05≥p؛ داده ها تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: رفتارهاي شبه افسردگي بدنبال استرس جدايي از مادر در رت هاي صحرايي نر بالغ با اختلال عملكرد ميتوكندري قلبي در حيوانات همراه بود. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه درمان حيوانات با فلوكستين و تمرين اجباري روي نوارگردان طي دوره نوجواني برخي رفتارهاي حيواني و عملكردهاي ميتوكندري قلبي را بهبود مي بخشد. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه قوياً بيانگر اهميت نوجواني به عنوان دوره اي است كه طي آن درمان حيوانات با اجراي تمرين نوارگردان، اثرات محافظتي قابل توجهي بر اختلالات هموستاز انرژي قلبي ناشي از استرس جدايي از مادر دارد.