بررسي تاثير اطلاعات نامربوط و خطاي جزئي در مدارك صاحبكار بر اندازه نمونه با توجه به ويژگي ترديد حرفه‌اي

هدف اين مطالعه بررسي نحوه تاثيرپذيري اقدام حسابرسان از اطلاعات نامربوط و خطاي جزئي در مدارك صاحبكار مي‌باشد. همچنين، اين مطالعه نقش ويژگي ترديد حرفه‌اي را در ارزيابي اسناد مخدوش و اقدام ترديدآميز حسابرس مورد بررسي قرار مي‌دهد. در همين راستا، يك مطالعه آزمايشي به منظور بررسي نحوه واكنش حسابرسان نسبت به اسناد مخدوش صاحبكار حاوي اطلاعات نامربوط و خطاي جزئي، انجام گرفت. نمونه آماري پژوهش شامل 207 حسابرس شاغل در موسسات حسابرسي معتمد بورس اوراق و بهادار در سال 1398 است كه با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. به منظور بررسي فرضيه‌ها از آزمون تحليل واريانس و همچنين از مدلسازي معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد وجود اطلاعات نامربوط و خطاي جزئي در مدارك صاحبكار، اقدامات ترديدآميز حسابرس را تحت ‌تاثير قرار مي‌دهد. به طور خاص، ارائه اطلاعات نامربوط و خطاهاي جزئي در شواهد حسابرسي موجب مي‌شود حسابرسان اندازه نمونه را افزايش دهند. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اسناد مخدوش صاحبكار مي‌تواند موجب رسيدگي‌هاي غيرضروي و حسابرسي بيش از حد شود كه اتلاف منابع مالي و فرسودگي شغلي حسابرسان را به همراه دارد. همچنين، در راستاي مدل نلسون (2009) و هارت همكاران (2013)، نتايج نشان مي‌دهد ويژگي ترديد حرفه‌اي، اقدامات ترديدآميز حسابرس را تحت تاثير قرار مي‌دهد و حسابرسان داراي سطوح بالاتر ويژگي ترديد حرفه‌اي در هنگام ارزيابي شواهد حسابرسي، اقدامات ترديدآميز بيشتري را انجام خواهند داد و اندازه نمونه بزرگتري را انتخاب مي‌نمايند. علاوه بر اين، نتايج نشان مي‌دهد ويژگي ترديد حرفه‌اي رابطه بين اسناد مخدوش و اندازه نمونه را تعديل مي‌نمايد. به عبارت ديگر، اثر اسناد مخدوش صاحبكار بر اقدام ترديدآميز حسابرسان بستگي به سطح ترديد حرفه‌اي آن‌ها دارد.