اثر تمرينات استقامتي و تزريق سلول‌هاي بنيادي بر بيان ژن PDGF و PDGFr در بافت زانو موش‌هاي مبتلابه استئوآرتريت زانو

زمينه و هدف: استئوآرتريت، شايع‌ترين اختلالات عضلانياسكلتي است كه با از دست دادن غضروف مفصلي، تغييرات استخواني و التهاب غشاي سينوويال توصيف مي‌شود. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر تمرينات استقامتي و تزريق سلول‌هاي بنيادي بر بيان ژن PDGF و PDGFr در بافت زانو موش‌هاي مبتلابه استئوآرتريت زانو است.مواد و روش‌ها: براي انتخاب نمونه آماري 35 سر موش صحرايي نر ويستار به‌صورت تصادفي به پنج گروه هفت‌تايي: كنترل (سالم)، كنترل (بيمار)، سلول بنيادي، تمرين و تمرين سلول بنيادي تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل 29-25 دقيقه دويدن بر روي تردميل با سرعت 15 متر در دقيقه براي هفته اول بود و هر هفته يك متر بر دقيقه اضافه شد تا در هفته هشتم به 22 متر بر دقيقه رسيد. 48 ساعت پس از اجراي برنامه تمريني نمونه‌گيري از بافت زانو انجام شد. بيان ژن PDGF و PDGFr از طريق روش Real Time PCR اندازه‌گيري شد. از روش آناليز واريانس يك‌طرفه و در صورت مشاهده تفاوت سطح معني‌دار آماري (0.05 P) از آزمون تعقيبي توكي جهت تعيين محل اختلاف بين گروهي استفاده شد.نتايج: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه سطح بيان ژن PDGF و PDGFr در گروه بيمار نسبت به گروه سالم افزايش داشت (0.00=P=0.00P). همچنين سطوح بيان ژن PDGF در گروه‌هاي تمرين، سلول بنيادي و تمرينسلول بنيادي نسبت به گروه بيمار كاهش معناداري (0.05p= ، 0.025 P=) داشت؛ درحالي‌كه سطوح بيان ژن PDGFr فقط در گروه سلول بنيادي و تمرينسلول بنيادي نسبت به گروه بيمار كاهش معناداري (0.043=P=، 0.039=P) داشت.نتيجه‌گيري: فاكتورهاي رشد مانند PDGf اثرات آنابوليكي و ضدالتهابي خود را براي حفظ پتانسيل كندروژنيك در كندروسيت‌ها در محيط آزمايشگاهي از طريق مهار مسير سيگنالي NFkB اعمال مي‌كنند.