نسبت ميان دنيا و آخرت با تكيه بر مباني عرفاني امام خميني قدس سره

انديشه درباره دنيا و آخرت، زندگى و مرگ، فنا و بقا، تداوم يا انقطاع حيات، محدود بودن هستى به جهان ماده يا امتداد يافتن آن در عالمى غيرمادى، جزء جدايي‌ناپذير حيات بشري بوده است. در اين پژوهش برآنيم تا رابطه ميان دنيا و آخرت در عرفان اسلامي را با تكيه بر انديشه‌هاي امام خميني قدس سره بررسي كنيم. در انديشه عارفان، از دنيا و آخرت به عالم ظلمات و عالم نور تعبير شده است و در واقع، در بيشتر موارد، عارفان با نكوهش عالم ظلماني، در پي رسيدن به عالم نوراني بوده‌اند، اما در انديشه امام خمينيقدس سره با تأثيرپذيري از اسلام، نه تنها دنيا امري نكوهيده شمرده نمي‌شود، بلكه مي‌تواند واسطه و راهي براي رسيدن به عالم نوراني و آخرت باشد.