ارزيابي روش‌هاي شبكه عصبي مصنوعي و ماشين بردار پشتيبان در برآورد انرژي كل خورشيدي در دو منطقه كرمان و يزد

مقدار انرژي تابشي، اصلي‌ترين مولفه جهت طراحي تجهيزات مربوط به انرژي‌هاي پاك محسوب مي شود. با توجه به اينكه در بيشتر ايستگاه‌هاي تابش‌سنجي ايران، اين مقدار اندازه گيري نشده و يا در مواردي ايستگاه تابش سنجي در دسترس نباشد، لذا ضروري است تا بتوان اين مؤلفه را برآورد نمود. در اين مطالعه، كرمان و يزد به عنوان مناطقي كه داراي پتانسيل حداكثري انرژي خورشيد هستند، انتخاب شدند. سپس قابليت روش‌هاي شبكه عصبي مصنوعي (ANN) و ماشين بردار پشتيبان (SVM) در برآورد انرژي خورشيدي مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور داده‌هاي روزانه 25 ساله (20171992) شامل دماي حداكثر، ميانگين دما، ميانگين رطوبت نسبي، ساعات آفتابي و تابش خورشيدي ايستگاه هاي همديدي اين مناطق جمع آوري گرديد. براي روش ANN از سه آرايش تعداد نورون در لايه پنهان و براي روش SVM از سه الگو با تابع كرنل متفاوت استفاده شد. جهت بررسي عملكرد مدل‌ها، از آماره‌هاي ارزيابي متداول استفاده شد. نتايج نشان داد كه در ايستگاه يزد، در روش ANN كمترين مقادير RMSE، MAE و بيشترين مقادير IA و R2 به ترتيب 2.381، 1.760، 0.869 و 0.962 مي‌باشد. اين مقادير در ايستگاه كرمان به ترتيب برابر 2.708، 2.050، 0.945 و 0.810 مي باشد. در روش SVM، كمترين مقادير RMSE، MAE و بيشترين مقدار IA و R2 در ايستگاه يزد به ترتيب 2.028، 1.540، 0.901 و 0.973 و در ايستگاه كرمان به ترتيب 2.407، 1.896، 0.956 و 0.846 محاسبه گرديد. به طور كلي كارايي روش SVM در هر دو منطقه نسبت به مدل شبكه عصبي داراي دقت بيشتري بود.