ردپاي آب انرژي زيستي حاصل از محصول گندم در ايران

تمام سناريوهاي انرژي نشان مي‌دهند كه رويكرد تأمين انرژي، به‌سوي انرژي‌هاي تجديدپذير به‌ويژه انرژي حاصل از زيست‌توده در حال تغيير هستند. از سوي ديگر در متن اين نوع از انرژي، بحث آب كه به عنوان يك عامل محدودكننده در بحث محصولات كشاورزي مطرح است به چشم مي‌خورد. در اين پژوهش با استفاده از شاخص ردپاي آب، مقدار آب مصرفي براي توليد هر واحد انرژي از زيست‌توده گندم محاسبه شد. در اين راستا شش استان كشور كه داراي بيش‌ترين مقدار توليد گندم بودند انتخاب شدند. هدف از اين پژوهش تعيين مطلوب‌ترين استان براي توليد انرژي زيستي حاصل از زيست‌توده گندم از منظر شاخص ردپاي آب بوده است. نتايج تحقيق نشان داد كه استان‌هاي گلستان، كرمانشاه، اردبيل، خوزستان، فارس و خراسان رضوي به ترتيب با داشتن 25.1، 33، 35.5، 39.4، 43.9 و 83.7 مترمكعب بر گيگاژول، داراي اولويت براي توليد انرژي زيستي حاصل از زيست‌توده گندم هستند. به بياني ديگر از منظر شاخص ردپاي آب، بهره‌وري توليد انرژي زيستي در استان گلستان در مقايسه با ساير استان‌ها، بيش‌تر است. بنابراين اين وضعيت سبب ايجاد مزيتي براي استفاده از زيست‌توده گندم در اين استان مي‌باشد.