مروري بر جايگاه و نقش انرژي‌هاي تجديد پذير در توسعه سيستم‌هاي انرژي هوشمند

با توجه به اهميت و اثرات توسعه سيستم‌هاي انرژي بر روي پارامتر‌هاي زيست محيطي و به طور كلي زندگي مردم، لازم است تغييراتي در اين سيستم‌ها به وجود آيد تا علاوه بر كاهش مصرف انرژي ، فوايد زيست محيطي، ارتقاءِ امنيت انرژي، تنوع در سبد انرژي، انعطاف در تبادلات انرژي بين اجزاي يك سيستم‌ انرژي و ... حاصل شود. بدين منظور جوامع ملزم به حركت به سمت توسعه سيستم‌هاي انرژي هوشمند تعاملي خواهند بود، اين سيستم‌ها مجموعه‌اي از شبكه‌هاي هوشمند گاز، حرارت و الكتريسيته و همچنين ذخيره‌كننده‌ها با تكنولوژي متفاوت هستند كه در كنار يكديگر با بهينه ترين حالت مديريت و برنامه‌ريزي مي‌شوند. يكي از مهم‌ترين ويژگي سيستم‌هاي انرژي هوشمند تمايل استفاده از منابع انرژي تجديد پذير در اين سيستم‌ها مي‌باشد. در مقالات بررسي شده در اين حوزه معيار اصلي مقدار توان ورودي‌ها و هزينه بر واحد آن‌ها بوده است كه عمدتا با هدف كاهش هزينه‌ها و كاهش انتشار كربن دي اكسيد و يا بيشينه كردن سهم تجديد پذير‌ها از روش‌هاي معمول برنامه‌ريزي رياضي و يا استفاده از الگوريتم‌هاي فراابتكاري فرموله و بهينه‌سازي شده‌اند. همچنين با توجه به اهميت اين سيستم‌ها، مفاهيم 100% انرژيهاي تجديد پذير مطرح شده اند كه طي چشم انداز 30ساله تعدادي از كشور‌هاي توسعه يافته، براي تحقق اين امر تلاش مي‌كنند.