ارزيابي فعاليت آنتي اكسيداني، ضد التهابي و ميزان فلاونوئيدهاي كل چاي سياه ايراني و چاي سياه وارداتي در مقايسه با چاي سبز

The comparative assessment of Antioxidant Capacity, Anti-Inflammatory effects and flavonoids of Iranian tea from Rudsar and imported black tea with green tea

استفاده از مواد غذايي به‌منظور پيشگيري از بيماري‌ها در سال‌هاي اخير مورد توجه محققان قرارگرفته است. چاي منبع طبيعي كافئين، تئوفيلين، تيانين، اسكوربات و آنتي‌اكسيدان‌ها است. هدف از اين مطالعه بررسي خاصيت آنتي‌اكسيداني و اثرات ضد التهابي و ميزان فلاونوئيدهاي چاي رودسر و چاي سياه وارداتي در مقايسه با چاي سبز است. روش كار: در مطالعه مقطعي حاضر سه نمونه از هر چاي به صورت تصادفي از سطح فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي و نيز بازار مركزي شهر تهران جمع­آوري شد سپس به‌منظور بررسي توان آنتي‌اكسيداني انواع چاي، از ارزيابي احيا يون مس (Cupric assay) در حضور معرف مس و ميزان جذب نوري آن در nm450 سنجيده شد. قدرت ضدالتهابي تركيبات مورد مطالعه با آزمون ممانعت از دناتوره شدن پروتئين سرم با جذب نوري nm660 بررسي گرديد. در نهايت ميزان فلاونوئيدها به روش رنگ سنجي آلومينيوم كلرايد نيز اندازه‌گيري گرديد. براي مقايسه آن‌ها از آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه استفاده شد. يافته‌ها: توان آنتي اكسيداني و ميزان فلاونوئيدها چاي ايراني به ترتيب معادل 03/0±231/ 0 و 0005/0±0242/0 شد. ميزان خاصيت ضدالتهابي چاي سبز با ميزان 001/0±01/0 بيش از چاي سياه ايراني (045/0=p) و نمونه وارداتي بود (027/0P=). در خصوص ميزان فلاونوئيدها تفاوت معني‌داري بين گروه‌ها مشاهده شد. ميزان فلاونوئيدها چاي سياه بالاتر از چاي وارداتي (045/0P=) و از چاي سبز (038/0P=) بود. نتيجه‌گيري: اين بررسي، پتانسيل ارزش غذايي چاي ايراني را با توجه به مقدار فلاونوئيدها و متعاقباً توان قابل ملاحظه‌اي از قدرت آنتي اكسيداني نسبت به چاي‌هاي وارداتي به‌طور مشخصي بارز نمود.

Introduction: In recent years, there has been a growing interest in using food for prevention of disease. Tea is the natural source of caffeine, theophylline, theanine, ascorbate, and antioxidants. The objective of this study was to assess the antioxidant capacity, anti-inflammatory effects and flavonoids of Iranian tea from Rudsar and imported black tea in comparison with green tea. Methods: In this cross-sectional study, three samples of each type of tea were randomly collected from chain stores and Tehran Central Market. Then, in order to assess the antioxidant capacity of different sorts of tea, copper ion resuscitation was assessed with the presence of copper reagent and its light absorption was evaluated at 450 nm. The anti-inflammatory capacity of the combinations under this study were evaluated with inhibition albumin serum denaturation at 660 nm. Finally, total flavonoids were measured via aluminum chloride colorimetric method. One-way ANOVA test was also used to compare them. Results: The antioxidant capacity and total flavonoids of Iranian tea were 0.231±0.03 and 0.0242±0.0005, respectively. The anti-inflammatory activity of green tea was 0.01± 0.001. This amount was more than that of Iranian black tea (P=0.045) and more than that of imported black tea (P=0.027). The level of flavonoids contents of Iranian black tea was significantly different from imported black tea (P=0.045) and green tea (P=0.038). Conclusion: In this study, the nutrition value of Iranian tea was compared with imported tea concerning the flavonoids and consequently, a considerable antioxidant capacity was detected.