شماره ركورد :
1176162
عنوان مقاله :
مقايسه دو روش "ايفاي نقش" و " آموزش بر بالين" در آموزش جابجايي و انتقال بيماران ضايعه نخاعي در دانشجويان كاردرماني
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the two methods of "Simulation Patient " and "Real Patient " in training of transferring of Patients with Spinal Cord Injury in occupational Therapy Students
پديد آورندگان :
نوراني قرابرقع سحر دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده علوم توانبخشي - گروه آموزشي كاردرماني , حسيني محمد صادق دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده علوم توانبخشي - گروه آموزشي كاردرماني , خطيبان مهناز ، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻫﻤﺪان - داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺮﺳﺘﺎري و ﻣﺎﻣـ ﺎﯾﯽ - گﺮوه ﭘﺮﺳﺘﺎري داﺧﻠﯽ ﺟﺮاﺣﯽ - ﻣﺮﮐـﺰ ﺗﺤﻘ ﯿﻘـﺎت ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدر و ﮐﻮدك
تعداد صفحه :
8
از صفحه :
36
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
43
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
آموزش و يادگيري , دانشجويان و كاردرماني , ضايعه نخاعي , روش ايفاي نقش و آموزش بر بالين
چكيده فارسي :
ارتقاي آموزش مستلزم استفاده از روش‌هايي است كه دانشجويان بتوانند، بهتر ياد بگيرند و نقش فعال در امر يادگيري داشته باشند. دستيابي به چنين هدفي، مستلزم اين است كه مدرسان در طراحي روش تدريس، از شيوه‌هاي نوين آموزش استفاده كنند. مطالعه‌ي حاضر با هدف مقايسه­ ي تاثير آموزش روش جابجايي و انتقال بيماران ضايعه نخاعي به دو روش "ايفاي نقش"و "آموزش بر بالين" بر ميزان دانش، نگرش و مهارت دانشجويان كاردرماني انجام گرفت. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه­ ي نيمه تجربي با طرح دوگروهي پيش‌آزمون و پس‌آزمون است كه 38 نفر از دانشجويان كارشناسي پيوسته­ ي رشته­ ي كار درماني با روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب و سپس با روش تصادفي ساده در دو گروه 19 نفره قرار گرفتند. محتواي آموزشي انتقال و جابجايي بيماران ضايعه نخاعي از طريق آموزش دو روزه تئوري با روش سخنراني و پرسش و پاسخ براي هر دو گروه ارائه شد. سپس به­ منظور آموزش عملي، دانشجويان به دو گروه آموزش (روش ايفاي نقش و آموزش بر بالين) تقسيم شدند. قبل و پس از آموزش عملي پرسشنامه‌هاي دانش و نگرش و چك‌ليست مشاهده‌اي مهارت از هر دو گروه جمع‌آوري گرديد. داده ها با استفاده از آزمون ويلكاكسون و آزمون يومن ويتني طريق نرم­ افزار آماري SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين دانشجويان دو گروه ايفاي نقش و آموزش بر بالين از لحاظ سن، جنسيت و وضعيت تاهل تفاوت معني‌داري وجود ندارد. پس از آموزش عملي طبق نتايج بدست آمده تفاوت معني‌داري بين دو گروه در تغيير ميزان دانش (0/019=P) و مهارت از نظر جنبه محتواي آموزشي عمومي (0/006=P)، محتواي آموزشي اختصاصي (0/000=P)، شروع ارتباط (0/001=P) مشاهده شد. همچنين نتايج نشان داد كه بين نگرش دانشجويان هر دو گروه، آموزش بر بالين تفاوت معني­ داري وجود دارد (0/023=P)، اما در آموزش ايفاي نقش مقدار نگرش معني­ دار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاصله، شيوه آموزش بر بالين مي­تواند در سطوح دانش و مهارت يادگيري و نگرش دانشجويان كاردرماني نسبت به روش ايفاي نقش بهتر عمل كند و به­ عنوان يك روش آموزشي در علوم پزشكي، كيفيت آموزشي را افزايش دهد.
چكيده لاتين :
Promoting education requires using of methods that enable students learn better and play an active role in learning. Achieving such a goal requires using of new teaching methods by teachers in designing teaching methods. The purpose of this study was to compare the effect of two training methods of "simulation patient" and "real patient" in transferring of spinal cord injury patients on knowledge, attitude and skill of occupational therapy students. Methods: The present study is a quasi-experimental study with two group plan: pre-test and post-test, which included 38 undergraduate occupational therapy students that selected by census method. Then participants through simple randomization divided in two groups (19 members). Content of education about transferring of spinal cord injury patients was presented in both groups via lecture and slide during two days. Then, for practical training, students were divided into two groups of training (simulation patient and real patient). Before and after practical -training, knowledge and attitude questionnaires and observational skills checklists were distributed and collected from two groups. Data were analyzed by Wilcoxon test and U Mann-Whitney test through SPSS. Results: There were no significant differences between the two groups in terms of age, gender, and marital status. After practical training, the results showed a significant difference between the two groups in changing the level of knowledge (P=0.019) skill in terms of general educational content (P=0.006), specific educational content (P=0.000) and relationship initiation (P=0.001).also, findings show significant difference between two groups in "real patient" method but no significant difference in "simulation patient" method. Conclusion: According to the results, it can be concluded that clinical education can improve the level of knowledge and skill of occupational therapy students as compared to the role-playing method and as a new educational method in medical sciences, increase the quality of education.
سال انتشار :
1399
عنوان نشريه :
پژوهش در آموزش علوم پزشكي
فايل PDF :
8212563
لينک به اين مدرک :
بازگشت