برخي بازتاب‌هاي اكوفيزيولوژيك و زراعي چند رقم گلرنگ متحمل به شوري تحت تنش كمبود آب

اهداف: مطالعه به منظور شناسايي اثرات كمبود آب روي بازتاب هاي اكوفيزيولوژيك و زراعي گلرنگ و معرفي صفات فيزيولوژيك مناسب براي  گزينش ژنوتيپ هاي متحمل به خشكي جهت كشت در اراضي شور و خشك انجام گرديد.   مواد و روش ها: آزمايش به صورت كرت‌هاي خرد شده بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي آذربايجان شرقي طي دو سال زراعي (از 1396 تا 1398) اجرا گرديد. فاكتور اصلي خشكي با دو سطح بدون تنش و تنش از مرحله گل‌دهي تا رسيدگي دانه و فاكتور فرعي شش ژنوتيپ متحمل به شوري گلرنگ شامل پديده، گل‌مهر، مكزيك14، مكزيك248، مكزيك295 و پرنيان بودند.   يافته ها: عملكرد دانه، روغن و اجزاي عملكرد همه ژنوتيپ ها در اثر خشكي به طور معني داري كاهش يافتند. مقادير كلروفيل برگ، هدايت روزنه و مقدار نسبي آب برگ (RWC) بين ژنوتيپ ها متفاوت بوده و در اثر تنش خشكي كاهش معني داري داشتند. هدايت روزنه و RWC با تعداد طبق در بوته و درصد روغن وRWC با عملكرد دانه همبستگي مثبت و معني دار داشتند. همچنين همبستگي تعداد طبق در بوته و تعداد دانه در طبق با همديگر و با درصد روغن، عملكرد دانه و روغن مثبت و معني دار بوده و نقش تعيين كننده اي در محصول دهي داشتند.    نتيجه گيري: هدايت روزنه و RWC  توان بازتاب اثرات خشكي آخر فصل در گلرنگ را دارند و مي توانند براي گزينش ژنوتيپ هاي متحمل به خشكي به كار روند. ژنوتيپ هاي گل مهر، مكزيك14، مكزيك248 و مكزيك295 بيشترين عملكرد دانه و روغن را در هر دو شرايط آبي داشته و براي كشت در اراضي شور حاشيه درياچه اورميه و مناطقي با اقليم مشابه مناسب مي باشند.