ارتباط بين پلي مورفيسم ژن مونوآمين اكسيداز A (MAO-A) با انگيزش به فعاليت بدني و سطح آن در مردان و زنان سالم

Relationship between Polymorphism of Monoamine Oxidase Gene A (MAO-A) with Motivation to Physical Activity and its Level in Healthy Men and Women

زمينه و هدف: MAO-A آنزيمي است كه ميانجي هاي عصبي مانند دوپامين و سروتونين را تجزيه مي كند. اين تحقيق به ارتباط بين پلي مورفيسم ژن مونوآمين اكسيداز (A (MAO-A با انگيزش به فعاليت بدني و سطح آن در مردان و زنان سالم پردازد. روش بررسي: يكصد و بيست و دو آزمودني (ميانگين سن 5/72 ± 24/37؛ شامل 55 مرد و 67 زن) پرسشنامه ساماندهي رفتاري فعاليت ورزشي 2 (BREQ-2) جهت بررسي انگيزش فعاليت ورزشي و پرسشنامه فرم كوتاه بين المللي فعاليت‌بدني (IPAQ) را براي بررسي سطح فعاليت‌بدني كامل نمودند. DNA از نمونه سلول‌هاي CHEEK جمع آوري و مجزا گرديد. ژنوتيپ MAO-A با استفاده از روش PCR با پرايمرهاي مخصوص ژن شناسايي گرديد. يافته‌ها: نتايج آزمون آناليز واريانس يك طرفه براي مقايسه نمرات BREQ-2 و گروه‌هاي انگيزشي خاص نشان داد ميانگين نمرات كل BREQ-2 بين ژنوتيپ‌ها تفاوت معني داري نداشت. همچنين، تفاوت معني‌داري در دسته‌هاي انگيزشي بين ژنوتيپ‌ها وجود نداشت (P >0.05). همچنين نشان داد شد كه افراد حامل ژنوتيپ 3.5/3.5 فعاليت‌بدني بيشتري در هفته نسبت به دو ژنوتيپ ديگر داشتند، هر چند اين تفاوت معني دار نبود (P >0.05). نتيجه‌گيري: به طور كلي، مطالعه حاضر رابطه مورد انتظاري بين ژنوتيپ MAO-A و سطح فعاليت بدني را نشان نداد زيرا هيچ تفاوتي بين ميزان فعاليت بدني بين ژنوتيپ ها وجود ندارد. اين نشان مي دهد كه عوامل ذاتي نقش مهمي در تعيين سطح فعاليت بدني ايفا مي كنند.

Background and Objective: MAO-A is an enzyme that breaks down neural mediators such as dopamine and serotonin. This study investigates the relationship between monoamine oxidase A (MAO-A) gene polymorphism with exercise motivation and physical activity level in healthy men and women. Subjects and Methods: One hundred twenty-two participants (age mean 24.37 ± 5.72 years old, 55 males and 67 females) completed the behavioral regulation in exercise questionnaire–2 (BREQ-2) to assess their motivation to exercise and The International Physical Activity Questionnaire questionnaire (IPAQ) to assess their level of physical activity. DNA was isolated from a cheek cell sample. MAO-A genotype was identified by PCR with specific primers. Results: One-way ANOVA test for comparing BREQ-2 scores and specific motivational groups showed that the mean of BREQ-2 total scores was not significantly different between genotypes. Also, there was no significant difference in motivational categories between genotypes (P>0.05). It was also found that individuals carrying the 3.5/3.5 genotype had more body activity per week than the other two genotypes, although this difference was not significant (P>0.05). Conclusion: In general, the present study did not show the expected relationship between MAO-A genotype and level of physical activity because there was no difference between the amount of physical activity and MAO-A genotypes. This suggests that intrinsic factors play an important role in determining the level of physical activity.