الگوهاي مطابقه در ساخت‌هاي كنايي در هورامي: رويكردي كمينه‌گرا

تبيين پديدۀ مطابقۀ مفعولي به مثابۀ يكي از خصوصيات بنيادين ساخت‌هاي ارگتيو همواره يكي از پرسش‌هاي اساسي در رويكردهاي زايشي بوده است. در چارچوب رويكرد كلاسيك مفروض در قالب برنامۀ كمينه‌گرا، حالت‌نمايي و مطابقه دو پديدۀ هم‌ارزند كه هر دو در جريان فرايند اشتقاق نحوي ساخت‌هاي زباني تعيين مي‌شوند با اين حال در رويكردهاي متأخرتر نظير رويكرد حالت‌‌دهي وابسته، مطابقه همچون فرايندي مرتبط اما مجزا از حالت‌نمايي در نظر گرفته مي‌شود كه بخشي از آن در نحو از طريق سازوكار AgreeLink و بخشي ديگر در سطح رابط صورت‌آوايي از طريق سازوكار AgreeCopy تكميل مي‌گردد. مقالۀ حاضر درصدد است تا با بهره‌گيري از مفاهيم موجود در رويكرد حالت‌‌‌دهي وابسته و مكانيسم‌هاي پسانحوي مرتبط با آن الگوي مطابقۀ مفعولي را در ساخت‌هاي ارگتيو بي‌نشان در هورامي تحليل نمايد. كفايت تبييني بالايِ رويكرد پسانحوي به كار گرفته شده در تحليل پديدۀ مطابقه در جستار حاضر مخصوصاً در بررسي ساخت‌هاي ارگتيويي مشخص مي‌شود كه در آن‌ها نوع تبلور سازه مالك در ساخت‌‌هاي ملكي‌ اي كه در جايگاه مفعول مستقيم واقع شده‌اند به بروز الگوهاي متفاوتي از مطابقه منجر مي‌شود؛ بدين صورت كه تبلور عنصر مالك به صورت واژه بستي منجر به مطابقۀ فعل با عنصر مالك مي‌شود و در مقابل، بروز عنصر مالك به صورت گروه اسمي آشكار، موجب مطابقۀ فعل با سازۀ مايملك خواهد شد. در اين راستا چنين استدلال مي‌شود كه در بخش صرفاً نحوي فرايند اشتقاق ساخت هاي كُنايي فوق با استفاده از سازوكار AgreeLink سازه‌هايي كه به صورت بالقوه توانايي مطابقه با فعل را دارند با عنوان اهداف موجه تعيين مي‌شود و در قدم بعدي و در بخش پسانحوي از طريق سازوكار AgreeCopy شكل نهايي وند مطابقه تعيين مي‌گردد. علاوه بر موارد فوق، تفاوت الگوي مطابقه در ساخت‌هاي مورد بحث نيز از طريق دسترسي فرايندهاي پسانحوي به ساخت دروني اهداف موجه توجيه خواهد شد. براي اينكه به بتوان پديدۀ مطابقۀ مفعولي را تبيين نمود به مباحث طرح شده دقت نظر فرماييد.