تحليل تطبيقي مباني معرفت‌شناختي مالي كلاسيك و مالي رفتاري

هدف اصلي مقاله، پاسخ به اين پرسش است كه دانش مالي كلاسيك و دانش مالي رفتاري، به‌عنوان دو پارادايم رقيب درون اقتصاد مالي، در مواجهه با مسئله صدق چه رويكردي دارند؟ بر اساس نتايج اين تحقيق، معرفت‌شناسي اين دو پارادايم با غفلت از چيستي معرفت، به توجيه معرفتي فرو كاسته شده است. اين غفلت، موجب شده است كه مسئله صدق در دانش اقتصاد مالي، غيرقابل حل گردد. اقتصاد مالي كلاسيك در فهم انسان به‌عنوان موضوع دانش اقتصاد مالي، با تكيه‌بر عقل انساني،‌ تبييني غيردقيق از «انسان اقتصادي»، به‌عنوان موضوع علم اقتصاد مالي ارائه داده است. به همين دليل، با غفلت از چيستي معرفت، رويكرد درون گراي انسجام گرايي را در توجيه معرفت به‌كاربرده است كه منجر به نسبيت در صدق مي‌شود. اقتصاد مالي رفتاري نيز اگرچه مجموعه باورهاي منسجم مالي كلاسيك را موردترديد قرار داده است، اما در اين پارادايم نيز به دليل رويكرد برون گراي وثاقت گرايي در توجيه، صدق تابع مشاهده و تجربه قرار دارد. براي حل مسئله صدق، لازم است يك چارچوب فلسفي درون گروانه كل‌نگر، جايگزين چارچوب فلسفي فعلي گردد كه در گام اول، تبييني صحيح از انسان و ماهيت كنش اقتصادي وي ارائه دهد و با اثبات باورهاي پايه، در خصوص ماهيت انسان اقتصادي و با رويكرد مبناگرايانه در توجيه، به گزاره‌هاي صادق در خصوص شاخت رفتار سرمايه‌گذار دست يابد.