رابطه نمايه‌ي توده‌ي بدني با قدرداني از بدن و نشانه‌هاي اختلال‌هاي خوردن: نقش تعديل كننده‌ي خودشفقتي در دختران دانشجو

مقدمه: امروزه لاغري عموماً معياري براي زيبايي زنان در نظر گرفته مي‌شود و نمايه‌ي توده‌ي بدني بالا با پيامدهاي منفي جسماني و رواني از جمله تصوير بدني منفي و اختلال‌هاي خوردن در ميان زنان همراه است. بنابراين شناسايي عوامل مؤثر در كاهش اين پيامدها ضروري به‌نظر مي‌رسد. هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش تعديل كنندگي خودشفقتي در رابطه بين نمايه‌ي توده‌ي بدني، قدرداني از بدن و نشانه‌هاي اختلال‌هاي خوردن بود. روش‌ها: روش پژوهش همبستگي و جامعه‌ي آماري، كليه‌ي دانشجويان دختر شهر تهران در سال 1397 بودند كه از اين ميان، 345 دانشجو به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس تشخيصي اختلال‌هاي خوردن (EDDS)، مقياس خودشفقتي (SCS) و مقياس قدرداني از بدن (BAS-2) بود. داده‌ها، با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه (به شيوه‌ي سلسله مراتبي) تجزيه و تحليل شديافته‌ها: نتايج نشان داد كه نمايه‌ي توده‌ي بدني با نشانه‌هاي اختلال خوردن رابطه‌ي مثبت معنادار (0.01 P) و با قدرداني از بدن و خودشفقتي رابطه‌ي منفي معنادار (0.01 P) دارد. از سوي ديگر، نتايج تحليل رگرسيون سلسله مراتبي نشان داد كه خودشفقتي در رابطه‌ي بين نمايه‌ي توده‌ي بدني و نشانه‌هاي اختلال خوردن نقش تعديل‌كننده دارد (0.01 P)، اما خودشفقتي رابطه‌ي بين نمايه‌ي توده‌ي بدني و قدرداني از بدن را تعديل نكرد (0.05 P).نتيجه‌گيري: اين يافته‌ها نشان مي‌دهند خودشفقتي مي‌تواند از زنان در برابر پيامدهاي منفي نمايه‌ي توده‌ي بالا، محافظت كند. در نتيجه افزايش خودشفقتي، مي‌تواند در بهبود سلامت روان‌شناختي و پيشگيري از اختلال‌ها، سودمند باشد.