تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا و مصرف عصاره‌ي آويشن بر عوامل استرس اكسيداتيو و آنتي اكسيداني موش‌هاي ديابتي

مقدمه: شيوع ديابت نوع دو به‌علت تغيير در شيوه‌ي زندگي، افزايش شيوع چاقي و كاهش فعاليت بدني؛ پيوسته در حال افزايش است. كنترل و تعديل عوامل اكسيداني در افراد ديابتي از اهميت زيادي برخوردار است. در اين مطالعه اثر تمرين تناوبي با شدت بالا و مصرف عصاره‌ي هيدروالكلي آويشن شيرازي بر تعادل عوامل اكسيداني وآنتي اكسيداني موش‌هاي ديابتي شده نوع دو توسط استرپتوزوتوسين مورد مطالعه قرار گرفت. روش‌ها: در اين تحقيق از موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار در محدوده‌ي وزني 10 ±110 گرم استفاده شد. موش‌ها به‌طور تصادفي به چهار گروه تمرين و آويشن، آويشن، تمرين و كنترل تقسيم شدند. عصاره به ميزان 200 سي‌سي روزانه از طريق سرنگ گاواژ شد. برنامه‌ي تمرين شامل دويدن روي تردميل با سرعت حداقل 20 و حداكثر 38 متر در دقيقه به‌مدت 60 دقيقه در روز، پنج روز در هفته و به‌مدت هشت هفته بود. مقادير مالون دي آلدهيد (MDA)، گلوتاتيون پراكسيداز (GTX)، سوپراكسيدديسموتاز (SOD) و كاتالاز (CAT) سرم به روش الايزا اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: سطوح MDA و CATسرم در گروه كنترل نسبت به گروه‌هاي ديگر در سطح بيشتري قرار داشت (0.002=P). بين سطوح SOD و GPX سرم در گروه‌هاي مختلف اختلاف معناداري وجود نداشت (0.790=P). نتيجه‌گيري: اجراي تمرين تناوبي با شدت بالا و مصرف عصاره‌ي آويشن مي‌توانند تعادل اكسايشي و ضداكسايشي را در موش‌هاي ديابتي بهبود دهند.