ارزيابي آسيب‌پذيري آبخوان دشت خوي با استفاده از روش تركيبي

توسعه كشاورزي و صنعت موجب افزايش شديد مصرف آب و به دنبال آن كاهش كمي، كيفي منابع آب زيرزميني شده است. يكي از راهكارهاي مناسب براي جلوگيري از آلودگي منابع آب‌هاي زيرزميني شناسايي مناطق آسيب‌پذير آبخوان‌ها است. در اين پژوهش به منظور ارزيابي آسيب‌پذيري آبخوان دشت خوي از روش‌هاي DRASTIC، SINTACSو روش‌ تركيبي(DSM) كه حاصل تركيب اين دو روش است، استفاده شده‌است. روش‌هاي DRASTIC و SINTACS از پارامترهاي هيدروژئولوژيكي و هيدرولوژيكي منطقه براي بررسي آسيب‌پذيري آبخوان و پهنه‌بندي مناطق مستعد آلودگي استفاده مي‌كنند ولي هر كدام از اين روش‌ها خصوصيات ذاتي خود را داشته و نتايج متفاوتي را ارائه مي كنند. لذا به دليل برخي تفاوت‌هاي ذاتي در نتايج اين دو روش، در اين پژوهش با استفاده از روش تركيبي از مزاياي هر دو روش به‌صورت همزمان استفاده شده است. صحت‌سنجي هر كدام از اين روش‌ها و مقايسه نتايج آن‌ها با استفاده از مقادير نيترات اندازه‌گيري شده از 26حلقه چاه در محدوده مطالعاتي و محاسبه شاخص همبستگي (CI) بين نقشه‌هاي آسيب‌پذيري و مقادير نيترات انجام گرفته است. نتايج نشان داد كه روش تركيبي CI بيشتري دارد و براي ارزيابي آسيب‌پذيري اين منطقه مناسب‌تر است. براساس نتايج حاصل از روش تركيبي 19، 42 و 39 درصد از مساحت آبخوان دشت خوي به‌ترتيب در محدوده آسيب‌پذيري كم، متوسط و زياد قرار دارند و قسمت‌هاي مركزي و غربي دشت داراي آسيب‌پذيري بالا مي باشند.