توسعه عمل‌گرهاي منطقي در برنامه‌ريزي ژنتيك متداول (CGP) و واسنجي آن در قاعده SOP

برنامه‌ريزي ژنتيك متداول (CGP) با در نظر گرفتن داده‌هاي تجربي (مشاهداتي) باعث بهبود و تكامل داده‌هاي تخميني (محاسباتي) مي‌شود. با اين حال، الگوريتم CGP قادر به حل مسائل چندضابطه‌اي با عمل‌كرد مطلوب نيست. در اين تحقيق، قابليت الگوريتم CGP از طريق توسعه و ادغام توابع و عمل‌گرهاي منطقي رياضي به آن، بهبود داده مي‌شود. الگوريتم پيشنهادي، برنامه‌ريزي ژنتيك منطقي (LGP) ناميده مي‌شود كه بهبود عمل‌كرد آن در مقايسه با الگوريتم CGP، در حوزه منابع آب بررسي مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهند كه قابليت الگوريتم LGP در اين حوزه، مؤثرتر و كارآتر از CGP مي‌باشد، به‌گونه‌اي كه الگوريتم LGP باعث بهبود 39 درصدي تابع هدف نسبت به الگوريتم CGP، در استخراج سياست بهره‌برداري استاندارد (SOP) در حوزه منابع آب ]با تابع هدف كمينه نمودن متوسط قدر مطلق خطاها (MAE)[، مي‌شود. مقايسه نتايج الگوريتم‌ها با استفاده از معيارهاي ارزيابي نشان مي‌دهد كه استفاده از الگوريتم‌ LGP در بازسازي SOP سبب كاهش 22 درصدي RMSE و افزايش 1 درصدي NSE، نسبت به CGP شده است.