تأثير يادگيري مبتني ‌بر آزمونخطا و تغييرپذيري تمرين بر تلاش ذهني و عملكرد پرتابي

استفاده از تلاش ذهني در تمرين متغير و تمرين كم‌خطا از يكديگر متفاوت است؛ به‌صورتي‌كه دليل افزايش يادگيري مهارت را افزايش خطا در تمرين متغير مي‎دانند؛ درحالي‌كه نتيجه بهينه عملكرد در تمرين كم‌خطا به‎خاطر كاهش تلاش ذهني در آن است؛ بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي تناقض اثر تلاش شناختي در تغييرپذيري تمرين و يادگيري پنهان با به‌كارگيري هر دو روش يادگيري بر يك تكليف پيچيده يكسان و در شرايط يكسان تكليف ثانويه شناختي بود. بدين‌منظور، 72 دانشجو به شش گروه 12 نفري كم‌خطامتغير، پرخطامتغير، كم‌خطاثابت، پرخطاثابت، كنترلثابت و كنترلمتغير تقسيم شدند. تمامي گروه‌ها در پيش‌آزمون، سه روز تمريني، آزمون‌هاي اكتساب، يادداري و انتقال ثانويه شركت كردند. شركت‌كنندگان گروه پرخطامتغير به‌ترتيب از فواصل 3.5، 3.25 ،3، 2.75 و 2.5 متري و گروه كم‌خطامتغير به‌طور برعكس در همين فواصل تمرين كردند؛ درحالي‌كه گروه كم‌خطاثابت فقط از فاصله 2.5متري، گروه پرخطاثابت فقط از فاصله 3.5 متري، گروه كنترل ثابت از فاصله سه‌متري و گروه كنترلمتغير تمامي فواصل را به‌طور تصادفي تمرين كردند. براي تحليل دقت پرتاب در مراحل اكتساب از تحليل واريانس مختلط (3 * 3) (گروه * روز)، در مراحل آزمون از تحليل واريانس مختلط (3 * 4) (گروه * آزمون) با سطح معناداري 0.05درنظر گرفته‌شد. در آزمون يادداري بين گروه‌ كم‌خطامتغير با گروه‌هاي پرخطامتغير (0.001 = P)، پرخطاثابت (0.002 = P) و كنترلثابت (0.006 = P) تفاوت معنادار وجود داشت. در آزمون انتقال، بين گروه‌ كم‌خطامتغير با گروه‌هاي پرخطامتغير (0.001 =P )، پرخطاثابت (0.001= P) و كنترلثابت (0.002 = P) تفاوت معنادار مشاهده شد. براساس نتايح، پيشنهاد مي‌شود كه مربيان، كاردرمانان و درمانگران مي‌توانند در آموزش مهارت‎هاي حركتي روش‌هاي تمريني كم‌خطا و كنترلمتغير را به‌كار گيرند.