تحليل و بررسي نقوش جانوري نمادين و اسطوره اي دوره ساساني (با تاكيد برنگاركندها،گچبري‌ها و مهرها)

دردوره ساساني آثار هنري بي‌شماري توسط هنرمندان خلق شده‌است كه شامل انواع نقوش مي‌باشد كه در اين پژوهش به بررسي نقوش حيواني به دو صورت 1 جانوران حقيقي 2 جانوران اسطورهاي وتركيبي و پي‌بردن به مفاهيم نمادين و اسطوره‌اي هر كدام مي‌پردازد وسوال اصلي پژوهش اين است كه از كدام جانوران به‌صورت حقيقي و يا اسطوره‌اي و تركيبي در نگاركندها و گچبري‌ها و مهرها استفاده‌شده و مفاهيم نقوش هريك در دوره ساساني چه مي‌باشد و هركدام از اين نقوش در كدام‌يك از اين سه آثار هنري وجود دارد؟ هدف پژوهش به‌دست‌آوردن مفاهيم نمادين و اسطوره‌اي و دسته‌بندي كردن اين حيوانات در سه نوع آثار نگاركند، گچبري و مهرهاي دوره ساساني مي‌باشد. در نتيجه پژوهش به‌صورت جدولي درآورده شده‌است كه نشان مي‌دهد اين نقشمايه‌ها با مفاهيم نجومي، كيهاني، زرتشتي و اساطير ايراني ارتباط دارند. به‌كارگيري نقوش جانوري متعدد به‌خاطر تجلي نويدها و نعمت‌هاي زندگي بوده‌است كه به‌شكل استعاره‌هاي بصري توسط هنرمند بيان شده‌است و هنرمند دوره ساساني در نقش‌هاي نمادين تمايلي به بيان واقعيت موجود ندارد بلكه هدفش پرداختن به پس پرده است. به‌طور كلي هرچه از زمان باستان به اواخر دوره‌ي ساساني نزديك‌تر مي‌شويم، تعداد آثار با نقش‌مايه‌ي جانوران تركيبي و نيز از جنبه خداگونه بودن آن‌ها كاسته مي‌شود و بيشتر با اساطير ايراني پيوند مي‌يابند. تصويرپردازي در هنر ساساني با توجه به ديدگاه در ايران باستان اهميت خاصي مي‌يابد.