بررسي قرائت ابي بن كعب

اختلاف قرائت به عنوان واقعيتي انكارناپذير در عهد نبوي به سبب اختلاف لهجه و گويش مسلمانان آغاز شد. رسول خدا (ص) به منظور فراهم‏ آوردن زمينه بهتر، براي فهم زبان قرآن و اسلوب بياني آن به صحابه اجازه دادند تا فهم و تدبّر خود از قرآن را در هنگام قرائت قرآن بيان و تبيين كنند. ازاين‌رو، در قرائات صحابه، كلمات و جملات توضيحي، تفسيري و تصريفي آنان به صورت مزجي (لابه‌لاي عبارات و فرازهاي قرآني) گزارش شده است. با وجود اينكه پيامبر اكرم (ص) به صحابه اجازه دادند كه فهم خود از قرآن را هنگام قرائت و تلاوت آن بيان كنند؛ اما همواره تأكيد داشتند كه نبايد آن را ثبت و وارد متن اصلي قرآن نمود. از اُبَيّ بن كعب، مُقري و معلّم برجسته ي قرآن و صحابي رسول خدا (ص) كه چندين مرتبه قرآن را بر ايشان عرضه كرد، قرائات معتنابهي روايت شده كه مقاله ي حاضر با گزارش آنها كوشيده است به دسته‏بندي آنها بپردازد.